Artykuły

Punktem wyjścia spektaklu Vincenta Macaigne'a stał się jednoaktowy dramat Sary Kane "Łaknąć". Z wstrząsającego "poematu o miłości" angielskiej dramatopisarki reżyser zapożyczył tytuł i kilka wątków (m.in. motyw zabójstwa matki), aby na scenie opowiedzieć własną historię o walce z depresją, poczuciem bezsensu i wyczerpania - pisze Agnieszka Górnicka w Teatrze dla Was.

Postdramatyczną przypowieść o rezygnacji z wielkich ideałów i marzeniu o zbudowaniu żywej wspólnoty. Społeczności celebrującej wolność bycia człowiekiem.

Macaigne, francuski aktor, reżyser, autor tekstu i scenografii, zamyka akcję "Łaknąć" w wymystrong textślonej siedzibie prywatnej fundacji włoskiej artystki Sofii Burini. Kobieta boryka się z depresją i niemocą twórczą, postanawia zamknąć całą sztukę i dziedzictwo kulturowe Europy w swoim sejfie. Właścicielka galerii, której ściany zdobią obrazy Michelangelo Caravaggia, publicznie przyznaje, że poniosła zawodową klęskę. Jej projekt - realizacja marzenia z młodości - okazał się niekompletny i niewystarczający. Sofia musi umrzeć z rąk nowego, młodego pokolenia. Mord założycielski, którego dokonuje 22-letnia Clara Onassis, ma stać się początkiem nowej ery.

W oparach gęstego dymu (jak zapewniają aktorzy o działaniu psychotropowym), przy wtórze ogłuszającej, klubowej muzyki dokonuje się rewolucja, do której zaproszeni zostają widzowie. Macaigne buduje świat pełen sprzeczności, w którym walka toczy się o władzę i sztukę. Po jednej stronie barykady stawia bogatą "klasę wyższą" zamieszkującą topograficzne wyżyny miasta, po drugiej ludzi z nizin - to oni rozpoczynają rewoltę.

Gościnny spektakl pokazany w Nowym Teatrze w ramach cyklu prezentacji najistotniejszych europejskich zjawisk teatralnych to absurdalny i niepokojący obraz europejskiej cywilizacji, uwięzionej pomiędzy stabilną ramą tradycji a radykalnym postępem. Idea wspólnoty sięga do kontestacyjnej kultury hippisów z lat siedemdziesiątych, sprzeciwia się "światu dorosłych", a na scenie przybiera kształt anarchistycznego, krwawego boju o prawo do życia, miłości i szczęścia. "Live, love, die" wykrzyczy jedna z bohaterek, po czym wraz z widzami zatraci się w transowym i bezgranicznym tańcu.

Macaigne naraża widza na ekstremalne doświadczenia, które nie dla każdego będą zrozumiałe i słuszne. "To hałas świata cię zabił" powie Sofii jej antagonistka Clara. Reżyser w swoim teatralnym sejfie zamyka hałas świata, formuje z niego własną, dystopijną wizję rzeczywistości. Jego spektakl to lustro przemocy współczesnego świata, tak jak lustrem były dramaty Kane.

Agnieszka Górnicka - absolwentka kulturoznawstwa na UKSW, recenzentka portalu TeatrDlaWas i miesięcznika "Teatr"

***

"Łaknąć"

Tekst, reżyseria, scenografia: Vincent Macaigne

Współpraca scenograficzna: Julien Peissel

Reżyseria świateł: Jean Huleu

Rekwizyty: Lucie Basclet

Dźwięk:Jonathan Cesaroni

Głos: Mathieu Jaccard

Obsada: Thibaut Evrard, Liza Lapert, Clara Lama-Schmit, Sofia Teillet oraz dzieci

Produkcja: Théâtre de Vidy

Koprodukcja: Théâtre de la Ville - Paris, La Villette - Paris, Tandem Scne nationale, Holland Festival

Przy wsparciu Pro Helvetia Swiss Arts Council, Institut Français