Szczecin. Jubileusz Ireny Brodzińskiej w operze
22 października w godz. 18.00 w Operze na Zamku w Szczecinie odbędzie się jubileusz Ireny Brodzińskiej. Koncert potrwa 90 minut.
Koncert Jubileuszowy Ireny Brodzińskiej to wieczór wspomnień dedykowany ikonie polskiej sceny muzycznej, wybitnej solistce i wielkiej osobowości. Pani Irena zadebiutowała w Szczecinie w 1957 r., wiążąc się ze szczecińską operą na długie lata. Szybko zyskała uwielbienie i podziw mieszkańców oraz środowiska muzycznego z całego kraju. Obdarzona wielką urodą i talentem, prawdziwa diva Irena Brodzińska, była i wciąż jest niekwestionowaną gwiazdą. Podczas koncertu z udziałem zaproszonych gości - rodziny i bliskich Jubilatki usłyszymy znane arie operetkowe w wykonaniu solistów Opery na Zamku, a także anegdoty, opowieści i ciekawostki z życia artystycznego tamtych lat. Wieczór uświetni występ córki Pani Ireny - Grażyny Brodzińskiej i wnuczki Pani Ireny - Natalii Brodzińskiej. Na scenie pojawią się aktorzy i muzycy Teatru Polskiego, a w roli prowadzącego zobaczymy Michała Janickiego oraz Adama Opatowicza, który jest także reżyserem tego wydarzenia. Z pewnością nie zabraknie wzruszeń i pięknych chwil w towarzystwie znakomitej Jubilatki oraz wspaniałych artystów szczecińskiej sceny muzycznej i teatralnej.
Życiorys (źródło: www.encyklopedia.szczecin.pl)
Irena Brodzińska urodziła się 24 stycznia 1933 roku w Pińsku. Uczęszczała do szkoły podstawowej sióstr augustianek, a następnie do gimnazjum sióstr klarysek w Krakowie. Równocześnie uczyła się tańca w prywatnej Szkole Baletowej Janiny Łukaszewicz i Maryli Stoszko przy ul. Brackiej (1945-1947). Duże sukcesy w tańcu przepowiadali jej wybitni tancerze i choreografowie Leon Wójcikowski i Eugeniusz Papliński. W wieku 15 lat otrzymała pierwszy angaż do teatru muzycznego w Lublinie. Tańczyła także w balecie w teatrach muzycznych Krakowa i Poznania. Przez krótki czas w Krakowie tworzyła duet z legendarnym tancerzem Stanisławem Szymańskim. W 1953 roku zadebiutowała jako śpiewaczka w Teatrze Muzycznym w Łodzi. W latach 1954-1956 śpiewała w Operetce Śląskiej w Gliwicach.
Od 1957 roku z przerwami związana jest ze Szczecinem. Do miasta przyjechała z ówczesnym mężem, śpiewakiem i reżyserem, Edmundem Waydą, na zaproszenie dyrektora Operetki Szczecińskiej, Jacka Nieżychowskiego. W Szczecinie zadebiutowała 25 stycznia 1957 roku rolą Chinki Mi w Krainie uśmiechu F. Lehara (130 przedstawień i ponad 80 tys. widzów). Było to również pierwsze przedstawienie w historii szczecińskiego teatru muzycznego (Operetka Szczecińskiego Towarzystwa Miłośników Teatru Muzycznego). Na scenie Operetki (późn. Teatr Muzyczny) występowała z ogromnym powodzeniem do roku 1976, z roczną przerwą, podczas której śpiewała w Łodzi (1960-1961). Obdarzona dużą urodą i wielkim talentem, była niekwestionowaną gwiazdą szczecińskiej sceny muzycznej.
W roku 1976 na scenie Teatru Muzycznego w Szczecinie wystąpiła wspólnie z córką Grażyną w musicalu Machiavelli. W przedstawieniu zagrały matkę i córkę. Ze sceną rozstała się na dobre w 1978 roku. Wyjątek zrobiła dla Waleriana Pawłowskiego, z którym zatańczyła na scenie podczas benefisu dyrygenta.
Należy do grona założycieli Stowarzyszenia Miłośników Opery i Operetki.
W latach 50. została zaangażowana również do filmów Sprawa do załatwienia (1953) i Irena, do domu (1955)
Z pierwszego małżeństwa z Edmundem Waydą ma córkę Grażynę, śpiewaczkę operetkową. Obecnie jej mężem jest kapitan ż.w. Gustaw Tijewski.
