Artykuły

Zarówno młodsi, jak i starsi wi­dzowie nie mogą się już docze­kać premiery Sześciu stopni od­dalenia, reżyserowanej przez Gustawa Holoubka, z Elżbietą Czyżewską, która specjalnie na tę okazję przylatuje ze Stanów Zjednoczonych...

...i dla której my specjalnie urządzamy dwa apartamenty w teatrze, w trzypię­trowej tzw. loży Stalina. Wszystko już jest przygotowane i myślę, że widzowie docenią tę doskonalą amerykańska kome­dię Johna Guare'a. U pewnych ludzi zja­wia się czarnoskóry chłopak (w tej roli młody absolwent warszawskiej PWST - Omar Sangare), który podaje się za syna Sidneya Poitiera. Jest czarowny, in­teligentny, ale wkrótce okazuje się, że jego opowieści nie do końca są praw­dziwe. Dlaczego chce żyć w kłamstwie, ze zmitologizowanym życiorysem? Czy jest to dobre, czy złe, będzie można oce­nić po spektaklu. Myślę, że publiczności spodoba się też kolejne przedstawienie - Szaleństwo Jerzego III Allana Benetta, współczesny wariant Szekspirowskich kronik królewskich. W głównej roli dos­konały Marek Walczewski.

Dlaczego w tych spektaklach nie zobaczymy Jadwigi Jankowskiej-Cieślak? Nie lubi Pan praco­wać z żoną?

Długo mieliśmy z Jadwigą układ, że nie łączymy pracy z domem. W końcu nie udało się i kilkakrotnie pracowaliśmy ra­zem w telewizji. Jadwiga jest niezwykle utalentowaną aktorką i marzyłbym, aby zagrała w którymś przedstawieniu - oczywiście gościnnie, bo na stałe zwią­zana jest z Teatrem Powszechnym. My­ślę, że kiedy tylko pojawi się dobra ro­la dla niej, to zgodzi się zagrać. Zygmunt Hubner mawiał, że nie robi się teatru dla żony, teatr trzeba robić dobry. I ja się z nim zgadzam. Hierarchia musi być następująca: przede wszystkim teatr, a potem się zobaczy.

Rozmawiała DOROTA MIRSKA