Erwin Axer
Wybitny reżyser teatralny, dyrektor teatru, pedagog, obchodzi 1 stycznia 85. rocznicę urodzin.
Jest absolwentem Wydziału Sztuki Reżyserskiej PIST w Warszawie (1939). Wybuch wojny zastał go we Lwowie, gdzie w polskim teatrze debiutował "Panną Maliczewską" Zapolskiej w 1941 r. Po powstaniu warszawskim trafił do stalagu. Od 1946 r. w kierownictwie Teatru Kameralnego w Łodzi i (od 1949 r.) Teatru Współczesnego w Warszawie, następnie jego dyrektor (1954 -1981), b. dziekan Wydziału Reżyserii PWST w Warszawie.
W przeciwieństwie do programu teatru ogromnego Schillera, stawiał nie na widowiskowość, a na kameralność, na reżyserię - nie inscenizację. Określił się jako specjalista w dziedzinie współczesnego repertuaru psychologiczno-realistycznego. Wraz z "Karierą Artura Ui" Brechta (1962) pojawił się w teatrze Axera dramat epicki, wraz z "Tangiem" Mrożka (1965) - groteskowy, obok szeroko rozumianego realizmu psychologicznego. Szczególną wagę przykłada Axer do pracy z aktorem - jest dokładny w rysowaniu roli, ale nie tłumi jego indywidualności. Sukcesy odnosi także współpracując z teatrami za granicą- szczególnie z Burgtheater w rodzinnym Wiedniu, a także m.in. w Amsterdamie, Berlinie, Düsseldorfie, Leningradzie, Nowym Jorku, Zurychu, Monachium. Osobną kartę w jego twórczości stanowi publicystyka wyrażana w małych formach felietonowych ("Listy ze sceny", "Sprawy teatralne", "Kartki z pamiętnika", "Ćwiczenia z pamięci"). "Sądy o ludziach wypowiadamy tym łatwiej, im mniej o tych ludziach wiemy - pisał w maju 1988 r. - To samo dotyczy czasów. Powiada się, że te lub tamte czasy były jednoznaczne. Okupacja albo czasy stalinowskie. Dla innych znów przedwojenne. Ale czasy nigdy nie bywają jednoznaczne. Ludzie też nie. Tylko sądy ludzkie bywają jednoznaczne".
