Płock. Wystawa "Andrzej Wajda 40/90"
Plakaty, fotografie z filmów i spektakli teatralnych Andrzeja Wajdy można oglądać w dziedzińcu Płockiej Galerii Sztuki na wystawie "Andrzej Wajda 40/90" czynnej do 6 sierpnia.
W 1981 roku Andrzej Wajda jako pierwszy polski reżyser zdobył w Cannes Złotą Palmę za "Człowieka z żelaza". Zrekonstruowany cyfrowo film przypomniano w tym roku podczas jubileuszowej 70. edycji festiwalu, w sekcji Cannes Classic, która prezentuje najbardziej wartościowe dzieła światowej kinematografii. Plakaty, fotografie z filmów i spektakli teatralnych Andrzeja Wajdy można oglądać w dziedzińcu Płockiej Galerii Sztuki na wystawie "Andrzej Wajda 40/90" czynnej do 6 sierpnia.
Tytuł wystawy odwołuje się do urodzin reżysera (6 marca 2016 obchodził swoje ostatnie, 90. urodziny). Zawiera też liczbę obrazów fabularnych (40), które zrealizował. Na planszach w porządku chronologicznym odnajdziemy wszystkie filmy Andrzeja Wajdy - od debiutanckiego Pokolenia z 1954 roku do ostatnich Powidoków - opowieści o Władysławie Strzemińskim z Bogusławem Lindą w roli głównej. Wśród 88 dwujęzycznych plansz są fotosy i opisy filmów: Kanał, Popiół i diament, Lotna, Miłość dwudziestolatków, Samson, Bramy raju, Wszystko na sprzedaż. Brzezina, Wesele, Ziemia obiecana, Dyrygent, Panny z wilka, Danton, Pierścionek z orłem w koronie, Panna Nikt, Pan Tadeusz, Wyrok na Franciszka Kłosa, Katyń, Tatarak, Wałęsa. Człowiek z nadziei, Powidoki.
Głośnym echem odbiło się filmowe "Wesele". Ten obraz zrobił Wajda w 1973 roku i była to pierwsza ekranizacja arcydramatu Wyspiańskiego. Dodajmy, że prapremiera miała miejsce w gmachu Teatru im Słowackiego w Krakowie. Towarzyszył - jej barwny korowód. W filmie wystąpili: Daniel Olbrychski (Pan Młody), Wojciech Pszoniak (Dziennikarz), Andrzej Łapicki (Poeta), Maja Komorowska (Rachel). Tekst Chochoła śpiewał Czesław Niemen.
Warto zwrócić też uwagę na spektakle teatralne, które Wajda realizował w Starym Teatrze w Krakowie i dla Teatru Telewizji. Rozpoczął w 1959 roku od "Kapelusza pełnego deszczu" VincenTe Gazzo. Potem były inscenizacje Szekspira (czterokrotnie Hamlet), Dostojewskiego, Wyspiańskiego, Mrożka, Różewicza, Fredry, Pintera. W 1971 roku zrealizował w Krakowie głośne "Biesy". W 1984 - znakomitą "Zbrodnię i karę" z Jerzym Radziwiłłowiczem i Jerzym Stuhrem. Oba przedstawienia uznano za jedne z najważniejszych w historii polskiego teatru. Drugie przeniesiono do Teatru Telewizji. Ciekawe czarno-białe fotografie pokazują pracę aktorów i reżysera podczas prób.
Mniej znaną częścią twórczości Wajdy są filmy dokumentalne. Reżyser nakręcił ich kilkanaście, głównie o sztuce. Ich bohaterami byli np. Xavery Dunikowski i Jarosław Iwaszkiewicz. Jeden ze swoich dokumentów poświęcił słynnemu spektaklowi Tadeusza Kantora - "Umarła klasa". Część ma charakter autobiograficzny i opowiada o życiu, artystycznych inspiracjach i dorobku reżysera. W 2016 roku powstał Wróblewski wg Wajdy - postaci ważnej zarówno dla polskiego malarstwa, jak i samego reżysera.
Zdjęciom, fotosom i plakatom towarzyszą teksty autorstwa Krzysztofa Kornackiego. Scenariusz wystawy stworzyła Natalia Chojna. Współpraca - Robert Jaczewski. Ekspozycja powstała z inicjatywy i środków Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej i zrealizowana została przez Filmotekę Narodową we współpracy ze studiami filmowymi: Kadr, Zebra, Tor, a także CRF, Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej MANGGHA i Muzeum Kinematografii w Łodzi.
