Czechow - partner do rozmowy
- Chciałbym zrobić przedstawienie o przenikaniu się świata teatru ze światem realnym. Każdego dnia podejmujemy próbę, żeby dowiedzieć się, kim tak naprawę jesteśmy, bo nie wiemy tak do końca, czy jesteśmy dobrzy czy źli - mówi WALDEMAR ŚMIGASIEWICZ, reżyser "Wujaszka Wani" w Teatrze Nowym w Poznaniu.
Reżyseria jest jak samotność długodystansowca i trzeba mieć bardzo mądrego partnera w postaci autora, żeby wytrzymać w tym zawodzie. Gombrowicz, Czechow - to są partnerzy do rozmowy. Partnerzy stawiający głębokie pytania, które warto podejmować nawet za cenę nieznalezienia na nie odpowiedzi - mówi Waldemar Śmigasiewicz [na zdjęciu], reżyser "Wujaszka Wani" w Teatrze Nowym w Poznaniu.
Zawsze mnie ciekawiła przestrzeń wewnętrzna dramatów Czechowa, choć nigdy nie miałem odwagi podjąć się ich realizacji. Czechow ma tę właściwość typową dla wielkich dramaturgów, że otwiera wiele możliwości i aby dojść do pełni, każdą z tych dróg należałoby z aktorem przejść, nie zamykać żadnej ze ścieżek. Można zrobić Czechowa ściśle według jego didaskaliów, i jest to chyba najlepsza droga, tylko że ja zawsze byłem przekorny i zawsze interesowało mnie, co jest "za tym murem". Zmieniły się czasy, zmienił się sposób widzenia świata i nie można postaci z Wujaszka Wani trzymać w zamknięciu. Kto dzisiaj wie, jaką kulturę mieli ziemianie? Bo przecież ta sztuka to "obrazek z życia ziemian". Przekładam ten punkt ciężkości, tę synkopę na bohaterów, bo tak naprawdę nieważna jest historia, opowieść, fabuła. Ważni są ludzie, to, co się z tymi ludźmi stało, jak sobie "są" wobec upływającego czasu.
Chciałbym zrobić przedstawienie o przenikaniu się świata teatru ze światem realnym. Każdego dnia podejmujemy próbę, żeby dowiedzieć się, kim tak naprawę jesteśmy - bo nie wiemy tak do końca, czy jesteśmy dobrzy czy źli. Chcemy być szczerzy, lecz nieustannie ukrywamy się w "języku", którym wyrażamy siebie. Tak jak w teatrze, gdzie ten nieustannie przenika się z życiem. ( Waldemar Śmigasiewicz, reżyser spektaklu)
