Artykuły

Trwają pierwsze próby. Na scenie re­sztki dekoracji z poprzednich wido­wisk, widać teatralne "bebechy"' Z no­wych rekwizytów - jedynie te najbardziej niezbędne, pozostałe zastąpi gest. Bernard Ładysz - odtwórca głównej roli Tewiego - jeszcze bez kostiumu, w codziennym swetrze, próbuje śpiewać jedną z natychmiast wpadających w ucho piosenek; "Gdybym był bogaczem ... pracy bym się brzydził. Zbudowałbym dom największy na świecie...". Sceną "dyryguje" reżyser przedstawienia - Ma­ria Fołtyn.

Powstają kolejne sceny przedstawie­nia. Do opracowanego przez zespół so­listów materiału dojdą jeszcze taniec, no i pełna - z orkiestrą i chórem - muzyka. Na razie jednak ćwiczą od­dzielnie. Tancerze pod kierunkiem Kry­styny Gruszkówny - w sali baletowej. Orkiestra - w foyer teatru. Spektakl opracował muzycznie Rajmund Ambroziak. Wspólna próba odbędzie się dopiero na 3 tygodnie przed premierą. Są już także projekty kostiumów. Więk­szość z nich powstaje w teatralnych pracowniach, niektóre dokupione będą z "Austerii".

Tak rodzi się spektakl o żydowskiej biedzie. Będzie w nim miłość, wielka troska ojca o dzieci, codzienne kłopo­ty i przede wszystkim sporo zwykłej ludzkiej mądrości.

W przedstawieniu - obok baletu, so­listów chóru i orkiestry - udział wez­mą dzieci z łódzkich szkół muzycznych, a także: koza, 4 kury, koguty, pies i kot - mieszkaniec teatralnej kotłowni.

- Największy problem mamy językiem. Ja pamiętam, jak trzeba mówić, lecz oni - Bernard Ładysz wska­zuje gestem dłoni kilku młodych soli­stów - nigdy tej mowy nie słyszeli. Akcent trzeba zaznaczać leciutko, by nie brzmiał sztucznie. A potem dodaje: - To przedstawienie to proste słowa i prosta muzyka, a jestem pewien, że ze wzruszenia publiczność będzie płakać.