Artykuły

Gambit był królewski: rok 1980 już 9 stycznia przyniósł "Odpra­wę posłów greckich" Jana Kochanowskiego. Pomyślane jako hołd dla Ojca polskiej poezji, jubileuszo­wa, okazjonalna i rocznicowa zrea­lizowana została tak, że daj nam Boże więcej takich oficjalnych pre­tekstów. Zbigniew Zapasiewicz - reżyser oddał tu pole aktorom (sam znakomicie rozpoczynając i kończąc spektakl jako Chorus). Wybrał świetnych i świetny tekst - pełen sensów, wagi, żywej aktualności, roz­wagi i mądrości - zabrzmiał i roz­kwitł pełną siłą. To była co się zo­wie uczta, słuchanie owych Trojan i Greków: Fronczewskiego, Łuczyckiej, Siemiona, Zapasiewicza, Kowal­skiego, Borowskiego, Kucówny. To, o czym mówili - racja stanu, dobro ojczyzny, prywata władców - tra­fiało wprost do serc i umysłów, od­najdowało rezonans w doświadcze­niu słuchaczy i ich współczesnych troskach de publicis.

Tak się złożyło, że oglądałam to przedstawienie w szpitalu, w warun­kach zdawałoby się - dalekich od normalnej, domowej percepcji sztu­ki teatru tv, a przecież... Kochanow­ski i Zapasiewicz wygrali totalnie z zastrzykami, bólami, kroplówkami et caetera doświadczonych boleśnie pacjentów. W pokoju panowała cisza i skupienie, a kiedy wreszcie wróciła rzeczywistość (zastrzyki, zabiegi...) szpitalna tamta niecała godzinka w Troi jawiła się, jak obietnica innych, prawdziwych światów z praw­dziwymi, wspaniałymi i obchodzący­mi nie tylko jednostkę problemami. Dyskutowano wszędzie tę "Odprawę postów greckich" długo dziwiąc się niepomiernie, że szkolna, uprzykrzo­na lektura jest tak niebywale kla­rownym, pięknym i dającym praw­dziwą strawę duchową utworem. Nie wiem, naturalnie, jaki procent oglądalności przyzna "Odprawie" OBOP. ale nawet jeśli nie okaże się on oszałamiający - liczy się ja­kość przeżywania odbioru. A tę "Odprawa..." sobie zapewniła sztur­mem.