Włodzimierz Braniecki: Był ojcem Medali Młodej Sztuki i Nagrody Iłłakowiczówny
Jutro minie rok od śmierci wieloletniego dziennikarza "Głosu Wielkopolskiego" i animatora kultury poznańskiej Włodzimierza Branieckiego. W 1974 razem z Izabellą Cywińską wymyślił, cenione przez środowisko, Medale Młodej Sztuki.
Był rodowitym poznaniakiem. Urodził się 20 sierpnia 1934 roku. Był absolwentem Marcinka i polonistyki na UAM. W czasach studenckich działał w klubie Od Nowa. Zaraz po studiach był wiejskim nauczycielem. Pisał w ukazującym się w drugiej połowie lat 50. piśmie "Wyboje", ale przede wszystkim związany był z "Głosem Wielkopolskim". Zajmował się problematyką kulturalną, ale był też sprawozdawcą parlamentarnym.
W 1973 roku przy Teatrze Nowym założył Galerię Nową. Funkcjonowała tam do roku 1989, a aktualnie ma swoją siedzibę przy ulicy Mielżyńskiego. W 1974 razem z Izabellą Cywińską wymyślił, cenione przez środowisko, Medale Młodej Sztuki.
Ich posiadaczami byli tak znani ludzie jak: poeta, krytyk i tłumacz Stanisław Barańczak, kompozytor, reżyser i wydawca Kazimierz Grochmalski czy trębacz Maciej Fortuna. Również z Cywińską napisał scenariusz wystawianego przez Teatr Nowy w Poznaniu spektaklu "Oskarżony: 56".
Gdy w 1983 roku zmarła mieszkająca w Poznaniu wybitna polska poetka, postanowił uhonorować jej pamięć nagrodą dla młodych poetów. I tak zrodziła się Ogólnopolska Nagroda Poetycka im. Kazimiery Iłłakowiczówny za najlepszy książkowy debiut poetycki roku. Jej laureatami są m.in. tak znani dziś twórcy jak Wojciech Kass, Krzysztof Bąk czy Joanna Borzęcka. Od początku też Włodzimierz Braniecki kibicował poznańskiej Pro Sinfonice. Niezmiernie ważne w jego dorobku były też książki. Wymieńmy choćby takie jak: "Szczun. Z Filipem Bajonem o Poznaniu, o jego wielkopolskiej trylogii filmowej, rozmowy prawie o wszystkim", "Jaskółka w farze" czy "Ze Skrzydlatym, wędrówki po Poznaniu i gdzie indziej".
Braniecki lubił wyróżniać się strojem. Kobiety lubił obdarowywać czerwoną różą. A przede wszystkim lubił rozmawiać. Życzliwie doradzić. I tych rozmów z nim nam, którzy go znaliśmy, czasami brakuje.
