Artykuły

"Zabawa" Marka Modzelewskiego w reż. Izy Kuny w Teatrze Polonia w Warszawie. Pisze Hanna Karolak w Gościu Niedzielnym.

Agresywne słowa to zemsta za nieudane życie. Nie goją jednak ran, wręcz przeciwnie, jątrzą je.

Można by powiedzieć, że sztuka Marka Modzelewskiego "Zabawa", wystawiona we foyer Teatru Polonia, pokazuje ciemne strony małżeństwa. Ci, którzy dotąd wahali się, czy zwieńczyć swój związek sakramentalnym "tak", po obejrzeniu "Zabawy" zostaną na wieki singlami.

Przez ponad godzinę widzowie wysłuchują "ozdobionych" wulgaryzmami oskarżeń pozbawionych realnych podstaw. Partnerzy mają za sobą nieudane związki i dzieci, które nie zaakceptowały nowych "tatusiów". A moment, wydawałoby się, szczególnie sprzyja bliskości, jest to bowiem wigilijny wieczór spędzany w nowym domu na Mazurach.

Po cóż więc było tworzyć nowe nieudane stadło? Być może ci ludzie kiedyś się kochali, być może dalej tli się w nich uczucie, którego nie chcą, czy nie potrafią ujawnić. Są momenty, które odsłaniają wrażliwość bohaterki: wspomnienia wigilijnych kolacji w rodzinnym domu, talerz na stole dla zbłąkanego wędrowca, oczekiwanie na Mikołaja, radość z otrzymywanych prezentów. Czy to otwarcie pozwoli zbliżyć się agresywnie nastawionym do siebie partnerom?

Marek Modzelewski, z zawodu lekarz, w swoich poprzednich sztukach pokazywał, jak bardzo nie umiemy uzewnętrzniać swoich uczuć, jak maskujemy je nawet wobec bliskich. Tu stosuje podobną metodę, ale w sposób zbyt brutalny. Sztuce nie pomagają z pasją zagrane role Anny Moskal i Marcina Perchucia. Ciepłą kreację stworzył młodziutki Bartosz Sak. Jego epizod stanowi niespodziankę dla widzów, której nie będę zdradzać. Jest w tym spektaklu coś, co może przemawiać za instytucją małżeństwa - to debiut reżyserki, znanej aktorki Izy Kuny, która prywatnie jest żoną Marka Modzelewskiego. Sama mówi o sobie, że w pracy jest apodyktyczna. Chwała Bogu, że - jak żartowała Krystyna Janda - ten tandem nie doprowadził do... rozwodu. Może dlatego, że autor ukrywał się głównie za kulisami...