Artykuły

Sztuka Sperańskiego i Nowosieleckiej, grana przez Państwowy Teatr Lalek w Bielsku-Białej, pod tytułem "Zając w ta­rapatach", to zestawienie dwu zwierzę­cych komedyjek o wybitnym walorze wy­chowawczym. Radzieccy autorzy są mi­strzami w twórczości tego rodzaju. Tradycje genialnego rosyjskiego bajkopisarza KRYŁOWA - realizm jego bajek przejął jako cenną tradycję radziecki teatr lalko­wy,

Znani twórcy lalkowych bajek radziec­kich, a do nich należy przede wszystkim Sperański, szeroko i twórczo rozwinęli drogę, wskazywaną przez przodującą klasyczną rosyjską literaturę dziecięcą. Prze­konywającym dowodem ich najnowszych osiągnięć na tym polu będą dwie bajki Sperańskiego i Nowosieleckiej, grane przez bielsko-bialski teatr lalek pod wspólnym tytułem "Zając w tarapatach".

Obie sztuki ukazują jako bohatera mło­dego zajączka. W pierwszej sztuce wystę­puje on jako zając - samochwał, który zostaje pokonany w biegu przez krzywonogiego jeża, a w drugiej jako ofiara złej lisicy. Zwycięstwo zwierzęcego kolektywu, zwycięstwo wspólnej pracy, wspólnej obrony i wspólnej zabawy kończy pięknym wychowawczym akordem omawianą sztu­kę.

Jedyny żal, jaki mają widzowie "Zająca w tarapatach" do autorów jest ten, że sztuka trwa zbyt krótko. Sztuka jest jed­nak przeznaczona dla młodszych widzów (od 3-10 lat) i czas jej trwania musi być dostosowany do wieku dzieci. Poza tym zawsze się wydaje, że to co dobre i ciekawe trwa zbyt krótko.