Artykuły

Zajęcia teatralne pozwalają rozbudzić pasję. Członkowie dziecięcego "TEATRU 3 PO 3" wiedzą o tym doskonale. Teatr rozbudza wyobraźnię, uczy pracy zespołowej, ale też pozwala przełamać własne słabości. Z udziału w zajęciach teatralnych płynie wiele korzyści - pisze Małgorzata Pieczyńska w Nowościach.

- Najgorzej, gdy do głosu dochodzą ambicje rodzica. A przecież nie z każdego dziecka zrobimy aktora - mówi Barbara Sobótka, główny instruktor ds. teatru w Kujawsko-Pomorskim Centrum Kultury. - To nie ma być szkoła, ale fajna propozycja spędzenia czasu wolnego, po prostu zabawa w teatr. Na takie zajęcia przyjmowałam wszystkich chętnych, nawet dzieci, które sepleniły czy jąkały się. Nie każdy musi grać pierwszoplanową rolę, można mu przecież powierzyć inne odpowiedzialne zadanie, na przykład przygotowanie dekoracji.

To jest zespół!

W przypadku dzieci młodszych chodzi głównie o rozbudzanie zainteresowań. - Teatr uczy pracy zespołowej, ale także odpowiedzialności za siebie i innych członków grupy - mówi Janina Lasota, kierownik Działu Sztuki w Pałacu Młodzieży.

- Czasami ktoś gra rolę kamienia czy drzewa i to jest równie ważne, jak główna rola w przedstawieniu.

Jak przyznają instruktorzy, bywa, że na zajęcia rodzice zapisują dzieci otwarte, kontaktowe, które pięknie mówią i świetnie zapamiętują teksty, ale też nieśmiałe i zablokowane. - Nie od razu przygotowujemy spektakl. Najpierw wnikliwie obserwujemy dziecko - mówi Janina Lasota. - Początkowo uczestnikom zajęć proponujemy mnóstwo ćwiczeń rozwijających trening aktorski. Uczestniczymy w nich też sami. Jeśli ktoś widzi, że nauczyciel pozwala sobie także na śmieszne zachowania, to nabiera do niego zaufania, otwiera się. Ćwiczenia mają charakter zabawowy, ale pozwalają zdobyć dużo umiejętności. Najważniejsze, aby osoba zamknięta w sobie poczuła się dobrze w grupie. Istotne są też chwile, gdy dzieci opowiadają o tym, co im lub ich kolegom i koleżankom fajnie wyszło. To sprawia, że dziecko pomyśli "Jednak coś potrafię. Jestem w tym dobry". Grupy nigdy nie są jednorodne. W każdej znajdzie się też ktoś nadpobudliwy, którego trzeba zdyscyplinować. Ale to dobrze.

Zadaniem osób prowadzących zajęcia teatralne jest sprowokowanie dzieci do myślenia.

- Gdy mamy zagrać zawiadowcę stacji, to musimy zastanowić się, jak taka osoba się zachowuje - zauważa Janina Lasota. - Poza tym teatr uczy pięknej polszczyzny. To szalenie ważne, bo dziś wiele dzieci używa skrótów w stylu "OK, nara". Wiele z nich mówi też na jednym tonie. Zachęcam rodziców, by zapisywali swoje pociechy na zajęcia teatralne, bo podczas nich nauczą się występować publicznie, przekładać myśli na wypowiedź oraz dowiedzą się, jak radzić sobie z tremą. Będą też bardziej świadome własnego ciała. Gesty, mimika - wszystko ma znaczenie, by widz nam uwierzył. No i niezwykle ważne, czyli wyrażanie emocji, bo przecież czasem na scenie muszę zagrać radosnego człowieka, czasem zazdrosnego lub zrozpaczonego. Te wszystkie umiejętności przydadzą się im w życiu, nawet jeśli nie zostaną aktorami.

Dla tych co kochają teatr

Jacek Małachowski prowadzi warsztaty teatralne dla gimnazjalistów i licealistów.

- Nie trzeba mieć wcześniejszych doświadczeń scenicznych, ale dobrze, żeby było zainteresowanie sztuką, teatrem - mówi Jacek Małachowski, instruktor i reżyser teatralny i zarazem teatrolog. - Prowadzę też teatry alternatywne "W niewoli ust" czy "Postscriptum". Tu na zajęcia przychodzą młodzi ludzie, chcący poszerzać swoje umiejętności. Udział w festiwalach i przeglądach to cenne doświadczenie, wzbogacające warsztat aktorski. Ci, którzy chcą pójść o krok dalej, mogą realizować się w monodramie, najtrudniejszej formie scenicznej, która pozwala zaprezentować innym swój sposób widzenia świata. Teatr rozwija osobowość młodych ludzi, pozwala im symbolicznie patrzeć na pewne rzeczy, wyrażać siebie, przełamywać bariery i lęki. No i uwrażliwia człowieka.