Kraków. Kwiecień jako Król Roger ponownie w Operze Krakowskiej
Mariusz Kwiecień, światowej sławy baryton, solista Metropolitan Opera w Nowym Jorku po raz kolejny wystąpi na zaproszenie Opery Krakowskiej w tytułowej partii w spektaklu "Król Roger" Karola Szymanowskiego. Artystę będzie można usłyszeć w teatrze przy Lubicz 48 w dniach 28 i 30 kwietnia 2016 (godz. 18.30).
"Ogromnym atutem jest oczywiście udział najlepszego obecnie Rogera na świecie - Mariusza Kwietnia. W tej roli i w tym przedstawieniu wypadł wręcz charyzmatycznie, przykuwał uwagę, ale też podążał za koncepcją reżysera, a finałowy hymn do słońca zaśpiewał porywająco" - napisał Jacek Marczyński w "Rzeczpospolitej".
W partiach solistycznych usłyszymy także: Iwonę Sochę (Roksana), Pavlo Tolstoya (Pasterz), Adama Sobierajskiego (Edrisi), Przemysława Firka (Arcykapłan), Agnieszkę Cząstkę (Diakonisa). Orkiestrę, Chór, Chór Dziecięcy oraz Balet Opery Krakowskiej poprowadzi Łukasz Borowicz.
Mariusz Kwiecień występując w Polsce najczęściej gości na scenie Opery Krakowskiej! Wraz z zespołem krakowskiego teatru przygotował pięć premier: "Don Giovanni" W. A. Mozarta (2009 r.), "Eugeniusza Oniegina" P. Czajkowskiego (2010 r.), "Halkę" S. Moniuszki (2011 r.), "Wesele Figara" W. A. Mozarta (2012 r.) oraz "Króla Rogera" K. Szymanowskiego (2015), występował także podczas licznych gali i koncertów.
Krakowska inscenizacja Michała Znanieckiego zakotwiczona jest we współczesności, by skupić się na uwypukleniu "ludzkiego" wymiaru opery Szymanowskiego. Roger to postać, która przechodzi transformacje emocjonalne i mentalne. Poszukując swojego ja, własnej tożsamości ludzkiej i seksualnej, zadaje fundamentalne pytania egzystencjalne. Mężczyzna, głowa rodziny, ojciec, mąż. Pozorny spokój, ład i harmonia zostają zburzone. Spektakl opowiada o efekcie motyla, który prowokuje Pasterz. Zmusza do introspekcji i wyborów, które powodują nieodwracalne zmiany, a wręcz katastrofy. Spokój rodziny, praw i schematów eksploduje odkrywając ukryte instynkty, popędy, marzenia zarówno Rogera jak i Roksany. Czy ten hedonizm i podążanie za nieznanym doprowadzi ich do satysfakcji, czy tylko do wiecznego szukania sensu bycia? Na to pytanie bohater znajdzie odpowiedź dopiero w pośmiertnym tunelu do słońca.
