W starym domu straszy duch tajemniczej Irmy Vep
"Tajemnicza Irma Vep" Charlesa Ludlama w zbiorowej rezyserii Kompanii Szekspirowskiej w Piwnicy przy Krypcie w Szczecinie. Pisze Małgorzata Klimczak w Głosie Szczecińskim.
W miniony weekend byliśmy świadkami kolejnego szaleństwa Kompanii Szekspirowskiej, czyli premiery "Tajemniczej Irmy Vep".
Lord Edgar (Konrad Pawicki) przywozi do swojego starego dworu nową żonę (Joanna Matuszak). Niestety, nowa żona musi się zmierzyć z duchem starej zonym która straszy, z koszmarnym służącym Nikodemusem (Arkadiusz Buszko) oraz z gospodynią (Paweł Niczewski), która zachowuje się w sposób dosyć niepokojący i co najmniej dwuznaczny. Nic dziwnego, skrywa pewną tajemnicę.
Lord Edgar tchórzliwie ucieka do Egiptu i zostawia nową żonę na pastwę tych osobliwych mieszkańców dworu, żywych i umarłych.
To prowadzi do skomplikowanych i wręcz absurdalnych wydarzeń w dworze. Pojawia się sprawa tajemniczej śmierci chłopca, jeden z bohaterów zamienia się w wilkołaka, inny okazuje się mordercą. Jak w prawdziwym horrorze.
Twórcy tego spektaklu, czyli aktorzy i reżyserzy w jednym, nie zamierzali jednak robić typowego horroru, ale horror z humorem, jaki znamy z różnych wariacji na temat horroru w stylu Mela Brooksa czy innych mistrzów gatunku. Jeśli ktoś lubi tego rodzaju sztukę, na pewno powinien się wybrać na "Tajemniczą Irmę Vep". Zwłaszcza że Irma Vep ożywa, krwawi i mruga oczami.
W spektaklu nie brakuje scen strasznych, pogoni, ucieczek, mroku, tajemnicy, krwi, siekiery, noża i innych drastycznych rozwiązań prowadzących do śmierci wybranego osobnika. Śmierci udaje się uniknąć, ale co się bohaterowie namęczą... Nie brakuje też scen zabawnych, bo w końcu strach w ostateczności okazuje się zabawny. Nie można żyć cały czas w napięciu.
Jaki mam zarzut wobec tego spektaklu? Za mało się bałam, za dużo śmiałam. Aleja zawsze się śmieję na horrorach, więc może to nie zarzut.
