Artykuły

() Teatr Ziemi Mazowieckiej wy­stawił jako swą sto dwudziestą piątą premierę najkrótszą sztu­kę Szekspira "Komedię omyłek". Porównanie wyglądu dwóch osobników, wywołuje nieraz śmiech. Bawią przede wszystkim kontrasty. Jednak również po­dobieństwo w wyglądzie zewnętrznym, może stać się przyczyną zabawy. Wiedzą o tym bar­dzo do siebie podobni bliźniacy. Na przykład jeden z braci roz­mawia z kimś i już po kilku minutach zdaje sobie sprawę, że rozmówca bierze go za jego bliź­niaczego brata. Pożyczono pie­niądze jednemu bratu, żądają zwrotu od drugiego. Ileż zabaw­nych sytuacji powstaje w zwią­zku z bliźniaczym podobień­stwem. Oczywiście członków naj­bliższej rodziny nie zwodzi po­dobieństwo bliźniaków, ale i oni nieraz stają się ofiarą pomyłki. Znam matkę, która kiedyś "po­myliła" dwie córki bliźniaczki. Dlaczego więc żona bliźniaka nie miałaby swego szwagra uważać za własnego męża?

Podobieństwo bliźniaków uczynił Szekspir głównym tematem swej "Ko­medii omyłek". Nie jest to jego po­mysł oryginalny. Najwybitniejszy rzymski komediopisarz Plaut napisał sztukę pt. "Bracia", której bohaterem uczynił parę bliźniaków. Wzorując się na Plaucie, Szekspir w "Komedii omyłek" przedstawił aż dwie pary bliź­niaków. W sztuce jest wiele prostego komizmu. Jest także poezja. Repre­zentuje ją Lucjana - siostra żony jednego z bliźniaków. W finale sztuki wychodzi ona za drugiego z nich za mąż.

Niestety prezentacja "Komedi omyłek" przez Teatr Ziemi Mazowieckiej, wzbudza wiele za­strzeżeń. Polska wersja tekstu (tak napisano w programie) nie zyskała uznania ani widzów, ani krytyki. Dekoracje nie mają nic wspólnego z baśniowym charak­terem sztuki. Na scenie przewa­żają szare i brudne kolory. Le­żą na niej stosy worków. Uznać jednak należy wysiłek aktorów: Andrzeja Prusa, Krzysztofa Ma­chowskiego, Bronisława Surmiaka, Andrzeja Wiśniewskiego i świetnej Alicji Zalewskiej. Szko­da, że ich starannej grze nie da­no należytej oprawy.