Życie jak sesja zdjęciowa
"Gwiazda" w reż. Andrzeja Makowickiego w Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Pisze Magdalena Talik w Słowie Polskim Gazecie Wrocławskiej.
Gwiazda" Ryszarda Krauzego z Agatą Zubel w roli głównej miała być rewelacją sezonu. Zadanie udało się tylko połowicznie.
Opera wg dramatu Helmuta Kajzara jest portretem dojrzałej artystki, której trudno oddzielić fikcję teatru od życia prywatnego. W wersji Andrzeja Makowieckiego artystka jest młoda (podobnie jak Zubel). Trudno się jednak do takiego scenariusza przekonać.
Dramat gwiazdy jest dramatem kobiety po przejściach, a nie debiutantki. Makowiecki umieścił swoją gwiazdę na pustej scenie i podglądają dwoma kamerami. Z uwagą śledziło się natomiast warstwę muzyczną. Utwór Krauzego, umiejętnie zaaranżowany przez Cezarego Duchnowskiego, daje Agacie Zubel spore możliwości wokalne i stawia wyzwania. Przez kilka miesięcy nagrywała w studiu partie wszystkich instrumentów z partytury Krauzego, bo pomysł aranżacji elektroakustycznej wykluczał obecność orkiestry.
Po wysłuchaniu "Gwiazdy" z udziałem komputera nabiera się ochoty do posłuchania jej w oryginalnej wersji.
