Artykuły

Boję się, aby z wielkiej szansy na wielkie dni Chopina w Polsce nie wyszła osta­tecznie jakaś kiepska szopka. Bo jeśli już, to niech przynaj­mniej wyjdzie dobra, taka jak w Te­atrze Powszechnym. "Szopka Ty­ma z Brodą". Powiecie Państwo, że co to za pomysł czytać w lutym o "Szopce", lecz nie będziecie mie­li racji: "Szopka Tyma" nie myśli schodzić z afisza - zadbano tylko o to, by nie grać jej w Środę Popiel­cową, a potem już post nie post, Wielkanoc nie Wielkanoc, "Szopka" ma być grana, jak w dobrym nocnym lokalu: do ostatniego widza.

A sądzę, że widzów będzie spo­ro, spektakl jest bowiem silnie po­lityczny i bardzo zabawny, jak za­zwyczaj u Tyma. Ostro piętnuje, co jest do piętnowania, wykpiwa, co jest do wykpienia, krótko mówiąc "uczy, bawi, wychowuje" - jak za­chwalano dawne filmy radzieckie. Stasio Tym, niedawny laureat Na­grody Kisiela przyznawanej przez tygodnik "Wprost", jest autorem, reżyserem i aktorem-konferansjerem przedstawienia, które odwie­dzili już niemal wszyscy politycy, z premierem Buzkiem na czele; jedni byli szczerze rozbawieni, inni nieco mniej szczerze, w zależności ile komu Tym w "Szopce" dołożył. Muzycznie rzecz opracował wielki przyjaciel Tyma (i mój również!) Je­rzy Derfel, a plastyką zajął się To­masz Broda - stąd ów tajemniczy tytuł: "Szopka Tyma z Brodą". Istotnie, słusznie Broda trafił do ty­tułu, bo głowy polityków, jakie do "Szopki" zaprojektował, są i szale­nie podobne do oryginałów, i jedno­cześnie arcyśmieszne.

W sumie: brawa dla wszystkich; także dla wykonawców, wśród któ­rych obok znanych gwiazd Po­wszechnego (Dałkowska, Trafankowska, Maciejewski, Kozłowski) znalazło się wielu młodych, w tym także bardzo utalentowana debiutantka, Agnieszka Dygant, laureatka zeszłorocznego Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu.