Teatr Polonia w Teatrze Szekspirowskim
"Ucho, gardło, nóż" wg Vedrany Rudan w reż. Krystyny Jandy i "Kolacja kanibali" Vahe Katcha w reż. Borysa Lankosza z Teatru Polonia w Warszawie, gościnnie w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim. Pisze Jarosław Zalesiński w Polsce Dzienniku Bałtyckim.
Wszystkie spektakle Teatru Polonia w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim szły przy pełnej widowni
Teatr Polonia pokazał w Gdańsku cztery spektakle. Dwa ostatnie to monodram Krystyny Jandy i sztuka wyreżyserowana przez Borysa Lankosza.
Te dwa spektakle to zarazem dwa warianty odpowiedzi na to samo pytanie: jak podobać się widzom, nie schodząc przy tym jednak do poziomu teatralnej komercji? O wiele trafniejszą odpowiedzią na to pytanie wydał mi się monodram "Ucho, gardło, nóż" wg Vedrany Rudan, w którym Krystyna Janda nie tylko gra, ale też reżyseruje. Kto pamięta Jandę jako Shirley Valentine, ten widząc aktorkę w roli Tonki Babic, bohaterki monodramu Rudan, musiał się co najmniej zdumieć. Babic to żyjąca w Chorwacji Serbka, która nie może otrząsnąć się z traumy bałkańskiej wojny, wstrząsu spowodowanego tym, że zgodnie żyjący przy jednej ulicy sąsiedzi zaczęli się nagle wzajem mordować. Rozwibrowana, nienawidząca świata i życia kobieta w interpretacji Jandy stała się poruszającym, mocnym znakiem nigdy niezabliźniających się ran sąsiedzkiej wojny.
"Kolacja kanibali" to z kolei wojenna rzeczywistość wygładzona w elegancki spektakl. Tytułowa kolacja to urodzinowe przyjęcie grupy przyjaciół. To, co miało być ucieczką od okupacyjnej rzeczywistości, staje się pułapką: uczestnicy przyjęcia stają się zakładnikami oficera gestapo, który każe im samym wybrać spośród siebie dwoje zakładników. Jak daleko może posunąć się człowiek, by ratować własne życie czyimś kosztem? Z najkrótszego opowiadania Borowskiego dowiedziałem się na ten temat więcej niż z wykoncypowanej sztuki Vahe Katcha... Do tego jeszcze reżyser zachęcił aktorów do teatralnych afektacji, które odbierały całej tej sytuacji wiarygodność.
Dwie sztuki, dwie różne odpowiedzi na pytanie, jak w komercyjnym teatrze rozmawiać na poważne tematy.
