Artykuły

Olga Sawicka

Była wielką tancerką. Wybitnie utalentowaną. Piękną kobietą. Dobrym i szlachetnym człowiekiem. Debiutowała na scenie, mając zaledwie 15 lat. Solistka Opery Poznańskiej im. Stanisława Moniuszki w latach 1947-1949. Następnie Opery Śląskiej w Bytomiu w latach 1949-1953 i Opery Warszawskiej w latach 1953-1961. Po powrocie z zagranicy w roku 1963 zaproponowano jej stanowisko primabaleriny Opery Poznańskiej. Była nią do roku 1974. W latach 1974-1976 - także kierownikiem baletu i choreografem Teatru Muzycznego w Poznaniu.

W roku 1975 ze względu na pogarszający się stan zdrowia pożegnała się ze sceną. W czerwcu 1975 roku na Wielkim Koncercie w Operze Poznańskiej z udziałem Olgi Sawickiej żegnali ją przyjaciele i tłumy publiczności. Uświetnili ten wieczór swoimi występami najwybitniejsi polscy tancerze z Barbarą Bittnerówną, Witoldem Grucą, Stanisławem Szymańskim i Ewą Głowacką na czele.

Była rodowitą poznanianką. Ukończyła studia baletowe przy Teatrze Wielkim w Poznaniu. Jej profesorami byli wybitni tancerze i choreografowie Stanisław Miszczyk i Jerzy Kapliński. Studia baletowe kontynuowała za granicą. W Paryżu brała lekcje u najsłynniejszych ówczesnych pedagogów rosyjskich: Łubów Jegorowej, Preobrażeńskiej i Wiktora Gzowskiego. Była też stypendystką w Paryżu i w Moskwie. Na scenie słynnego moskiewskiego Teatru Bolszoj tańczyła dwukrotnie tytułową partię w balecie Adama "Giselle". Jako jedyna Polka w historii tego teatru.

Z zespołem Milorda Miscovica Les Etoiles de Paris odbyła wielkie tournee po Francji, Niemczech, Szwajcarii i Monte Carlo. Tańczyła w Hawanie, we Włoszech i w Oslo. Wzbudzała zachwyt i uznanie. Jej słynne partie baletowe, o których rozpisywała się prasa, to Colombina w "Cagliostroszawskiej premierze", Maria w "Fontannie z Bachczysaraju", tytułowa partia w "Ognistym ptaku" Strawinskiego. A przede wszystkim Julia w balecie Prokofiewa "Romeo i Julia", Odetta i Odylia w "Jeziorze łabędzim" Czajkowskiego, Królowa Podziemia i Uwodzicielka w balecie Ludomira Różyckiego, "Pan Twardowski" oraz Amelia w "Mazepie" Tadeusza Szeligowskiego.

Szybko zainteresował się nią film. W roku 1950 zagrała w "Warszawskiej premierze" a w roku 1954 dużą rolę w "Uczcie Balta w Warszawie".

Ostatnie lata swojego życia spędziła w Domu Artysty Weterana w Skolimowie. Otoczona czułą opieką. Odeszła z tego świata 2 kwietnia 2015 roku. W historii polskiego baletu żyć będzie wiecznie.

Żegnaj, Olgo. Śpij spokojnie.