Nietypowe łoże. Uwielbiam takie pułapki.
Pewna para zamawia sobie do nowego mieszkania łoże o nietypowych rozmiarach. Na "inauguracyjną" noc zaprasza przyjaciół - jego i ją - zupełnie obcych sobie ludzi... Dwie kobiety, dwóch mężczyzn i wielkie łóżko to temat, z pozoru tylko banalny, sztuki "Łoże" Sergi Belbela, katalońskiego dramatopisarza, której premiera, w reżyserii Jana Peszka, odbędzie się 19 IX o godz. 19 w Teatrze Scena STU. Występują: Katarzyna Krzanowska, Katarzyna Warnke, Juliusz Chrząstowski i Błażej Peszek.
Uwielbiam takie pułapki - mówi JAN PESZEK, reżyser "Łoża"
Już po raz drugi sięga Pan po sztukę Belbela, wcześniej realizując jego "Po deszczu" w krakowskiej PWST. Czy te oryginalne teksty młodego dramaturga bliskie są Pańskiemu temperamentowi reżyserskiemu?
- Nie tylko temperamentowi, ale i gustowi. Przede wszystkim jest to wirtuozerski materiał dla kwartetu aktorskiego, bo Belbel, jako fantastyczny dramaturg i człowiek teatru, niezwykle wrażliwie rozumie aktora. Stąd też skonstruował dynamiczną partyturę na cztery aktorskie instrumenty o sprecyzowanym temacie i pełną poczucia humoru. Jego sposób opowiadania o życiu jest mi bliski, ponieważ o głębokiej stronie życia i natury człowieka mówi w sposób ironiczny, lekki i dowcipny. Z pozoru banalna fabuła jest pułapką, którą teatr zastawia na widza. A ja takie pułapki uwielbiam. Jestem pod dużym urokiem tego tekstu.
Czym zauroczyli Pana bohaterowie "Łoża"?
- Swoim podobieństwem do każdego z nas. Ten tekst opowiada o ludziach, których uroda tkwi także w ich niedoskonałościach i popełnianych życiowych błędach. O tym, jak nasza cywilizacja czyni z nas nieudaczników, impotentów w sensie twórczym i dosłownym. A mimo wszystko jesteśmy marzycielami z aspiracjami, którzy bardzo pragną swe marzenia zrealizować. Tylko że jakaś diabelska niemoc w nas siedząca często nam na to nie pozwala.
Czy z ową niemocą zmagają się także bohaterowie Belbela, ludzie piękni, młodzi i bogaci, a więc predestynowani do bycia szczęśliwymi?
- Tego nie zdradzę. Sztuka jest przewrotna i każe widzowi rozwiązywać szarady. Mogę jedynie powiedzieć, że tytułowe łoże jest miejscem ofiarnym, na którym ma się dokonać inicjacja będąca chrztem dla obu par. Temat krąży wokół erotyki, a wszystko jest szalenie ekscytujące, utrzymane w iście hiszpańskim temperamencie i zaskakujące dla widza. Sztukę napisano pięknym, wręcz lśniącym językiem, co mnie ujęło szczególnie, żyjemy bowiem w dobie nowej dramaturgii operującej często słowami rodem z ulicznego śmietnika. A teatr nie jest właściwym miejscem do goszczenia obyczajów ulicy. U Belbela bohaterowie mówią pięknymi, inteligentnymi zdaniami, z których wyłania się człowiek ze swoimi pragnieniami, pożądaniami i niemocami. Autor udowadnia tym samym, że o jasnej i ciemnej stronie ludzkiej natury można mówić w sposób wyrafinowany i urodziwy. Zapraszam państwa na świetnie napisaną komedię i dobrą zabawę.
