Wirtualna podróż dziecka
"Królowa śniegu" w reż. Piotra Cieplaka w Teatrze Narodowym w Warszawie. Pisze Mirosław Winiarczyk w Tygodniku Idziemy.
Twórczość Hansa Christiana Andersena stała się na dobre częścią współczesnej kultury popularnej. W ostatnich latach stale pojawiają się nowe ekranizacje oraz adaptacje teatralne i muzyczne baśni duńskiego pisarza. Obecnie mamy rozmaitość artystycznych wydarzeń - od filmów wytwórni Disneya do nowoczesnych komiksów i awangardowych przedstawień teatralnych. Najpopularniejszym utworem Andersena jest wciąż "Królowa śniegu", być może z powodu kilku wątków, które aż się proszą o atrakcyjne interpretacje.
Po kameralnym przedstawieniu na malej scenie Teatru Polskiego "Królowa śniegu" pojawia się w Teatrze Narodowym w odmiennej inscenizacji. Oglądamy barwne i dynamiczne widowisko, mieniące się kolorową scenografią, ruchem, tańcem i szybko zmieniającymi się zbiorowymi scenami. Reżyser Piotr Cieplak postawił na żywiołową zabawę w teatr, z licznymi odniesieniami do współczesności. Narratorem i przewodnikiem po tym bajkowym świecie jest biegający i fruwający Pan Gaduła, w zabawnym wykonaniu Zbigniewa Zamachowskiego, który nie wiadomo dlaczego cały czas taszczy walizkę.
Na początku przedstawienia zaprzyjaźnioną parę, Gerdę i Kaja, grają małe dzieci. W miarę postępu akcji pojawiają się kolejne postacie ze świata realnego i wyobraźni, w tym czarownica i Renifer. Ger-da, szukając Kaja, przeżywa zaczarowane przygody, ukazane ze wspomnianym rozmachem inscenizacyjnym. Boję się tylko, że młoda widownia, obcując tu z wyraźnym nadmiarem efektów, może nic zrozumieć wszystkich odniesień i skojarzeń kulturowych. Co gorsze, może zagubić nadrzędną ideę baśni Andersena - afirmację przyjaźni i odpowiedzialnego dojrzewania.
