Pelikan i karaluchy
"Zabawy z ogniem" w reż. Andrzeja Majczaka w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie. Pisze Ewa Mazgal w Gazecie Olsztyńskiej.
Nasi studenci są naprawdę dobrzy! Ich umiejętności można zobaczyć w dyplomowym spektaklu "Zabawy z ogniem" według Augusta Strindberga. To premiera. A na scenę wracają "Amadeusz" i "Pan Mautz". Przypominamy, że w karnawale teatr ma promocyjne ceny biletów.
Dramaty Augusta Strindberga opowiadają o niespełnionej miłości, pożądaniu i pieniądzach. Autor jak mało kto umie pokazać podskórne, głęboko ukryte motywy działania swoich bohaterów, obnażyć ich małostkowość, ale jednocześnie wyeksponować cierpienie. Wśród bohaterów Strindberga nie ma postaci jednoznacznie dobrych i złych. Wszyscy są ludźmi i wszyscy krzywdzą się nawzajem.
Świat Strindberga
O takim świecie pełnym emocjonalnych kalek opowiadają dwie jednoaktówki Strindberga: "Zabawa z ogniem" i "Pelikan". Świetnie wyreżyserował je Andrzej Majczak - dynamicznie, ciekawie plastycznie i dźwiękowo. Studenci IV roku Studium Aktorskiego im. Aleksandra Sewruka mogli wcielić się w bardzo różne postaci - starsze i młodsze, narysowane grubszą i cieńszą kreską. W "Zabawie z ogniem" rzeczywiście bawią się, a właściwie igrają z uczuciami, co nigdy nie kończy się dobrze, nawet jeżeli są to tylko flirty na plaży.
W "Pelikanie" znad morza przenosimy się do mrocznego, zawsze zimnego domu pewnej wdowy. Między nią a jej dziećmi trwa wojna o spadek, o pozycję po śmierci ojca, o wyrównanie krzywd. Tytułowy pelikan, który według legendy karmi swoje dzieci własną krwią, to matka scenicznego rodzeństwa. Kobieta egoistyczna, zapatrzona w siebie, interesowna i znienawidzona przez dzieci. My jej nie nienawidzimy, bo mimo podłości jest ludzka. To zasługa reżysera i Sylwii Krawiec, która zagrała matkę subtelnie, cieniując emocje i unikając grubej kreski.
