Artykuły

Europocentryzm także i w zakresie kultury, a konkretnie w tym przypadku - teatru, jest ostatnio poddawany dale­ko idącym korekturom. W krąg tradycji współczesnej sztuki, współczesnego teatru zostają włączone zjawiska, które powstawały w obrębie cywilizacji innych niż śród­ziemnomorska, dzieła, które są wytworem kultur dalekich i przez wieki całe dla nas egzo­tycznych. Takim właśnie utwo­rem jest poetycki dramat "Siakuntala". Powstał on na tere­nie dzisiejszych Indii, przed wielu wiekami. Jego autor, Kalidasa, uznany za najwięk­szego poetę sanskrytu, żył naj­prawdopodobniej w V wieku n.e. Zdobył sobie wielką sławę jako twórca dramatów poety­ckich, a także poematów i epopei.

"Dramat o Siakuntali odzy­skanej za pomocą pierścienia" - tak brzmi pełny tytuł dzie­ła Kalidasy - jest baśniową przypowieścią sceniczną o mi­łości wiernej i oddanej, która, aby mogła się spełnić, musia­ła pokonać wiele przeszkód i przeciwieństw, czarów bóstw i złych mocy. Wątek fabularny ,,Siakuntali" jest więc odwie­cznym wątkiem literackim. Oryginalność i wielkość drama­tu Kalidasy polega na sposo­bie rozwinięcia tego wątku, na ukazaniu przeżyć ludzi w ten sposób, że wciąż odczuwa się siłę ich cierpień, wielkość mi­łości i szczęście spełnienia.

"Siakuntalę" wprowadziła na polskie sceny Krystyna Skuszanka, wystawiając ją w 1950 r. w teatrze w Opolu.