Artykuły

"Trans-Atlantyk" Witol­da Gombrowicza został wyreżyserowany i wy­stawiony w elbląskim Teatrze Dramatycznym właściwie przez przypadek.

Wiesław Górski, reżyser, wpadł na ten pomysł w księ­garni, gdy na jednej z półek zobaczył najnowsze wydanie "Trans-Atlantyku". - Odkry­łem Gombrowicza po raz ko­lejny, niezmiernie mnie roz­śmieszył, więc czemu nie..., pomyślałem - opowiada re­żyser.

I w ten sposób "Trans-Atlantyk" stał się ostatnią premierą tego sezonu wystawioną w Teatrze Dramatycz­nym w Elblągu. Górski, przy­gotowując adaptację powie­ści, świadomie pominął wą­tek Gombrowicza - pisarza, a skupił się na wątku "typo­wego" Polaka, dla którego najważniejsze są "Bóg, Ho­nor i Ojczyzna", a gdy trafia on za granicę, spostrzega, że te wartości nie przystają do nowego świata i rzeczywisto­ści. Górski uważa, że z po­dobnym problemem spotyka się nadal wielu Polaków.

- Chcę, przez Gombrowi­cza, pokazać widzom, jacy są, jacy jesteśmy. Niech "Trans-Atlantyk" będzie lustrem dla wielu z nas - mówi reżyser. - Niech bawi i śmieszy.

Reżyser osiągnął swój za­miar. Elbląska publiczność dobrze bawiła się kreacjami bohaterów których zagrali aktorzy z Elbląga i Gdańska.

Witolda gra gościnnie wystę­pujący w Elblągu aktor Te­atru Wybrzeże - Jerzy Gorz­ko, Gonzala, kluczową postać spektaklu elbląskiego - Jerzy Przewłocki. Aktorki są w tym spektaklu tłem dla rozgrywających się na scenie zdarzeń. Tłem zresztą zna­komitym. Owego damskiego tła dopełnia skromna sceno­grafia Waldemara Malaka i muzyka Tomasza Gwincińskiego. Skromna, nie znaczy nieistotna, co po raz kolejny udowodnił na elbląskiej sce­nie Malak. Brama, która była jednocześnie ołtarzem, przy­ozdobiona została skrzydła­mi huzarów i podparta dam­skimi kończynami, oczywi­ście manekinów. Na zawie­szonym pośrodku sceny ekranie wyświetlane są slaj­dy. Spektakl jest szybki, barwny i śmieszny skłania przy tym widza do refleksji nad wciąż aktualnymi wada­mi Polaków.