Wspomnienie o Pstrągu
W Pstrągu nauczyłem się życia. W kupie coś znaczyliśmy. Bycie razem jednoczyło nas na zawsze - wspomina Leszek Skrzydło, współzałożyciel Studenckigo Teatru Satyry Pstrąg działającego w Łodzi w latach 50.
Studencki Teatr Satyry Pstrąg narodził się w latach 50. W Łodzi było smutno, dymiły kominy, fabryki pracowały na cztery zmiany, cenzura szalała, a studenci polonistyki zaczęli przygotowywać swoje spektakle.
Do studentów polonistyki przygotowujących spektakle dołączali się studenci innych kierunków i uczelni. Liczyli się nie tylko aktorzy, ale też obsługa techniczna, inspicjenci. - Byliśmy jedną wielką rodziną. Razem się wyjeżdżało na wakacje i wycieczki - mówi Leszek Skrzydło, jeden z założycieli teatru, pół wieku temu student polonistyki, potem reżyser filmów oświatowych i dokumentalista.
- To wyświechtane słowa, ale w "Pstrągu" nauczyłem się życia. W kupie coś znaczyliśmy. Bycie razem zjednoczyło nas na zawsze - podkreśla. Jan Skotnicki (wtedy też polonista, potem reżyser, współtwórca "Pstrąga"). W domu jego rodziców przy ul. Piotrkowskiej 143 "pstrągowcy" się spotykali. To jemu robili dowcipy, o których opowiadali podczas jubileuszowego spotkania w Pałacu Poznańskich. Choćby taki,: 24 czerwca napisali na murze kamienicy, że dziś są imieniny Janka i trzeba mu złożyć życzenia. Dzwoniło mnóstwo przypadkowych ludzi. - Ten przymiotnik "satyryczny" był dla nas ważny - podkreśla Skotnicki. Choć czasy nie były wesołe. - W "Pstrągu" nauczyłem się co znaczy być obywatelem tego kraju. I że nie należy stąd wyjeżdżać - mówi. W pierwszym "Pstrągu" (tym z lat 1955-67) było 27 premier, zeszło się kilkanaście małżeństw, urodziło 13 dzieci. Potem "Pstrąg" kontynuował działalność. Ale to już były inne czasy i inni ludzie.
Na zdjęciu: logo Studenckiego Teatru Satyry Pstrąg.
