Polonica w ZSRR (fragm.)
Radziecka prasa - literacka artystyczna i codzienna - poświęca wiele uwagi naszej twórczości literackiej i artystycznej, omawia wszystkie wybitniejsze przejawy literatury i sztuki Polski Ludowej. Idzie to w parze z ożywionym ruchem wydawniczym w dziedzinie przekładów z polskiej literatury pięknej, ze stale wzrastającą wymianą kulturalną i artystyczną między naszymi krajami.
Echa ważniejszych wydarzeń naszego życia kulturalnego docierają do czytelnika prasy radzieckiej dość szybko. Np. - już z końcem lutego ukazała się na łamach pisma "Sowietskaja Kultura" recenzja przedstawienia Łaźni" Majakowskiego na scenie Teatru Nowego w Łodzi. Autor recenzji, teatrolog, I. Raczuk, szczegółowo i wnikliwie zanalizował walory i niedociągnięcia widowiska. Pisze on m. in.: "Pierwsza na scenie polskiej inscenizacja "Łaźni" udała się. Sukces należy przypisać przede wszystkim dobrze zgranemu zespołowi aktorskiemu, pracy młodego, utalentowanego reżysera K. Dejmka, ucznia Leona Schillera. Dejmek umiejętnie stosuje groteskę, hiperbolę - a posługuje się tymi środkami artystycznymi nie dla wydobycia efektów scenicznych, lecz gwoli gruntownego odsłonięcia znakomitego utworu poety".
W omówieniu "Roku 1944" Kuśmierka (Teatr Domu Wojska Polskiego w Warszawie) ten sam recenzent "Sowietskiej Kultury" zapoznał czytelnika radzieckiego z sylwetką autora sztuki, dokonał szczegółowej oceny gry aktorów (Raczukowi podobali się Niewinowski w roli bohatera sztuki Bohdana, Hanin w roli Oli, Jurasz w roli Jelenia). Recenzent podkreślił zasługę dramaturga i reżysera, którzy..."zdołali w sposób artystycznie przekonywający nie tylko odtworzyć ogólny obraz ostrej walki wewnętrznej, toczącej się w obozie wroga, ale i - na tle tej walki, nakreślić wierne i wiarygodne postacie ludzi prostych, którzy pojęli prawdę i moc władzy ludowej".