Artykuły

Rzymski tłum, ujarzmiony przez bezmyślną i zdziczałą wła­dzę cezarów, wrzeszczał do swo­jego władcy, gdy ten przejeż­dżał przez ulice Rzymu: "chle­ba i igrzysk". Ponieważ natura ludzka zmienia się w sposób znikomy, więc i obecny tłum, równie wyzyskiwany i równie ogłupiały od pracy, żąda igrzysk. I otrzymuje je w postaci Mun­dialu, mistrzostw świata i in­nych przedstawień typu "Ajax przeciw reszcie świata".

Doskonała sztuka Barrie'ego Keeffe`a, zrobiona bardzo spo­kojnie i z dużym wyczuciem potrzeby społecznej przez An­drzeja Titkowa, jest co prawda sztuką angielską, ale takie sztu­ki w naszej niedorozwiniętej współczesnej literaturze pełnią zawsze i to od dawna funkcję zastępczą. Titkow na pewno nie chciał pokazać nam zdziczałych i ogłupiałych chłopaków z Lon­dynu. On chciał pokazać zdzi­czałych i ogłupiałych przez ko­lumny sportowe i inne elukubracje panów redaktorów chło­paków z Sosnowca, Wrocławia, Opola i Krakowa. Kto się obra­ża - może sprawdzić na pierw­szym lepszym meczu Wisły; a raczej po meczu.

W sztuce Keeffe'a mówi się o sporcie, że to narkotyk dla mas i słusznie. Pokazuje się też ten sport jako nowy rodzaj prymi­tywnej religii. Jest to jednak religia, której ideą jest zło, pry­mitywizm i sterowane szaleń­stwo wyznawców. Autor nie jest pierwszym, który religię porównywał do opium dla ludu. Tyle, że okazuje się obecnie, iż to nie religia jest tym opium, lecz nowe igrzyska, za pomocą których współcześni władcy da­lej spokojnie rządzą współczes­ną tłuszczą. Która zresztą poza stadionami zamienia się znów w porządnych, myślących, więc po­dejrzanych i niezręcznych do manipulowania obywateli. To dlatego tyle zarabiają ci nasi idole piłki. Płacą im za to, żebyście szanowni Państwo, zamie­niali się w zdziczałych wyznaw­ców tej nowej formy narkotycz­nej wiary, żebyście byli łatwiej­si.