Artykuły

Minusy:

1. "Filmowa wersja opowiadała o inicjacji młodego chłopca w świat dorosłych, o seksualnej podróży młodego buntowni­ka próbującego wyłamac się ze schematów świata" (cytat z pro­gramu). Spektakl idzie krok dalej: młodość, niedojrzałość głów­nego bohatera interpretuje jako niedorozwój umysłowy (świet­nie wygrany przez Marcina Kobierskiego). W tak ustawionym przedstawieniu bezsilne oskarżenie, padające z jego ust pod adresem pani Robinson, brzmi przejmująco prawdziwie. "Pani jest suką!" - krzyczy upośledzony Benjamin, a widz dopowia­da: "To wina was, dorosłych: trzeba było mi wcześniej powie­dzieć, że pani córka jest od pani młodsza!"

2. Autorka scenografii, by przybliżyć widzowi realia amery­kańskiego świata, zwróciła się po inspirację do naszej prowin­cji. Okazało się to strzałem w dziesiątkę: uzyskana atmosfera nowobogackich salonów, podmiejskich nocnych klubów i ho­teli, sądząc po entuzjastycznej reakcji, wychodzi naprzeciw wrażliwości widzów Teatru Bagatela.

3. Twórcy starają się za wszelką cenę zainteresować widza spektaklem. Dla szczególnie opornych przygotowali specjalne zastrzyki emocjonalne w postaci obnażanego raz po raz biustu pani Robinson. Trzeba przy tym zaznaczyć, że każdy element przedstawienia, po utwardzane miseczki biustonosza, pracuje na to, by tempo akcji nie uwiędło na oczach widza...

4. Jedynym profesjonalnym akcentem przedstawienia jest taniec Striptizerki. To skłania do refleksji, że może korzystniej byłoby czasem zrezygnować z przerastającej nas inscenizacji teatralnej na rzecz, na przykład, takiego pokazu - mniej ambit­nego, ale przynajmniej na zawodowym poziomie.

5. Reżyser, podejmując się inscenizacji "Absolwenta", odważ­nie wystawił się na porównania z filmową wersją powieści, uznaną przecież za obraz wybitny. Piotr Łazarkiewicz nie chciał być łatwym naśladowcą, postanowił zaproponować coś zupeł­nie innego - co mu się, niestety, w pełni udało.