Warszawa. Sto lat Elżbiety Barszczewskiej
We wtorek 8 października Elżbieta Barszczewska będzie bohaterką spotkania w kawiarni Retrospekcja przy ul. Bednarskiej 28/30, organizowanego w ramach Festiwalu Retro im. Mieczysława Fogga.
Była piękna i utalentowana. Występowała w teatrach Warszawy i stawiającym pierwsze kroki polskim filmie, osiągając pozycję gwiazdy dużego ekranu. Gdyby żyła, 29 listopada skończyłaby sto lat.
A już we wtorek 8 października Elżbieta Barszczewska będzie bohaterką spotkania w kawiarni Retrospekcja przy ul. Bednarskiej 28/30, organizowanego w ramach Festiwalu Retro im. Mieczysława Fogga. Udział w nim weźmie m.in. krewny aktorki Igor Strojecki. Drugie spotkanie poświęcone artystce zaplanowano na 23 października o godz. 18 w Domu Kultury Zacisze przy ul. Blokowej 1.
Elżbieta Barszczewska urodziła 29 listopada 1913 r. w Warszawie. przy ul. Wspólnej 51. Była nieślubnym dzieckiem Heleny Marii Szumskiej, stryjecznej siostry Marii Dąbrowskiej i Witolda Barszczewskiego. Dzieciństwo spędziła w okolicy placu Unii Lubelskiej. Mieszkanie dziadków przy ul. Chocimskiej 15, cukiernia Kazimierza Dakowskiego przy ul. Bagatela 3, szkoła. przy klasztorze Sióstr Nazaretanek przy ul. Litewskiej - to były adresy małej Elżuni.
Tworzyła kreacje
Już jako nastolatka uczyła się w Gimnazjum Marii Konopnickiej przy ul. św. Barbary. Po maturze w 1932 r. wstąpiła do Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej. Ukończyła go dwa lata później. Wtedy też zadebiutowała na scenie Teatru Polskiego w roli Heleny w "Śnie nocy letniej" Szekspira. Spektakl ten wyreżyserował Leon Schiller. Z Teatrem Polskim Barszczewska związana była - z przerwami - do końca swojego życia. Występowała też w Teatrze Narodowym. Tworzyła kreacje w sztukach z klasyki polskiego i światowego dramatu. Szeroką publiczność oczarowała rolami w przedwojennych polskich filmach, m.in.: "Pan Twardowski", "Trędowata", "Dziewczęta z Nowolipek", "Znachor", "Granica", "Profesor Wilczur", "Kłamstwo Krystyny", "Nad Niemnem".
W czasie okupacji artystka pracowała w kawiarni U aktorek i udzielała się w podziemnym życiu teatralnym. Przy ul. Chocimskiej 15 mieszkała do Powstania Warszawskiego, kiedy to kamienica została zniszczona, a wraz z nią należące do Barszczewskiej bogate zbiory teatralne, pamiątki rodzinne i cenne wydawnictwa. Razem z cywilną ludnością stolicy przeżyła wygnanie i obóz przejściowy w Pruszkowie. Po wojnie krótko przebywała w Łodzi., współpracując z Teatrem Wojska
Polskiego, ale już na jesieni 1945 r. wróciła do zburzonej stolicy i znów zaczęła występować przez warszawską publicznością. Razem z mężem - aktorem Marianem Wyrzykowskim wprowadziła się do Domu Aktora w al. Szucha 11. Mieszkała tam aż do śmierci 14 października 1987 r. Jej grób znajduje się w Alei Zasłużonych na Starych Powązkach.
W najbliższą niedzielę podczas spaceru po okolicy pl. Unii Lubelskiej, który poprowadzi nasz redakcyjny kolega Jarzy S. Majewski, krewny aktorki Igor Strojecki opowie o miejscach w sąsiedztwie placu związanych z Elżbietą Barszczewską.
