Ciekawe widoki na scenie Teatru Małego
"Piękny widok" reż. Bogdana Cioska w Teatrze Współczesnym w Szczecinie. Pisze Ewa Koszur w Głosie Szczecińskim.
Szczecińska premiera "Pięknego widoku" Sławomira Mrożka w reżyserii Bogdana Cioska to przede wszystkim wyzwanie aktorskie dla Anny Januszewskiej i Mariana Dworakowskiego.
Nic dziwnego, że reżyser wybrał tych dwoje. Dialogi mistrza Mrożka wymagają wszak perfekcyjnego wykonania, a zarówno Januszewska, jak i Dworakowski niejednokrotnie już sprawdzili się w rolach wymagających wybitnego kunsztu aktorskiego. Spektakl ma właściwe tempo, nie nuży, a aktorzy niemal przez dwie godziny nieodmiennie przykuwają uwagę widzów.
Niestety, w niezbyt komfortowej sytuacji są widzowie zwłaszcza pierwszych rzędów, bowiem muszą kręcić głowami jak na turnieju tenisa ziemnego, dokonując przy tym wyboru - czy podziwiać głęboki dekolt na plecach Januszewskiej, czy też skupić się na bosych stopach Dworakowskiego.
Niełatwo zmierzyć się z wybitnym tekstem Mrożka, nieławo podołać wyzwaniom aktorskim, zwłaszcza gdy w pamięci pozostaje telewizyjna realizacja sztuki z 2000 r. z kreacjami mistrzów polskiego aktorstwa - Krystyny Jandy, Janusza Gajosa i Krzysztofa Wakulińskiego, Jak wypada porównanie - niech każdy osądzi sam. Szczecińscy aktorzy - Januszewska i Dworakowski nie zaskakują. Trzymają poziom - Januszewska z surową miną damy o nieskazitelnej figurze, Dworakowski sprawiający wrażenie zblazowanego luzaka. Co prawda, niektórzy widzowie nie mogli się zorientować, czy to wciąż ci sami bohaterowie sztuki. Trudno im było bowiem skupić uwagę na dialogu, skoro ich wzrok przyciągały niuanse figury i stroju zarówno jej, jak i jego.
Sztuki Mrożka to niewątpliwie niełatwe zadanie - i dla reżysera, i dla aktorów. Także dla widzów.
