Poszukiwania i błądzenia
VI Festiwal Atelier Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu. Pisze Stefan Drajewski w Polsce Głosie Wielkopolskim.
Pięć premier młodych choreografów podczas Festiwalu Atelier Polskiego Teatru Tańca zamknęła prezentacja drugiego odcinka jubileuszowego cyklu performatywnego pt. "Krzesany i inne tańce". Ewa Wycichowska może być dumna, że jej tancerze szukają własnych form wypowiedzi.
Spośród pięciu nowych choreografii widziałem trzy. Najbardziej spodobał mi się duet "Ukradkiem" Katarzyny Rzetelskiej i Tomasza Pomersbacha [na zdjęciu], którzy sami go wykonali. Tytuł sugeruje, że będzie to opowieść o uwodzeniu, niewinna, subtelna i dyskretna. Tymczasem oglądamy bardzo ostry w konturach taniec, bardzo energetyczny, momentami wręcz fizykalny. Dawno w teatrze tańca nie spotkałem tak perfekcyjnego tańca i tak logicznej konstrukcji formalnej, która emanuje na dodatek silnymi emocjami.
"Planets" Lukasa Leopolda jest choreografią trochę przegadaną a może nawet za bardzo poszatkowaną. Poza tym nie lubię na scenie wody i ziemi, ponieważ ostatnimi czasy pojawia się na niej zbyt często.
"Hello, Stranger!" czeka na dopracowanie, co z góry założył choreograf Paweł Malicki, opatrując tytuł komentarzem (pokaz przedpremierowy). Albo wyczyści to, co zrobił, albo rozwinie w większą formę. Choreograf podjął się tematu wielokrotnie w teatrze ogrywanego, również w teatrze tańca choreografowie przed nim próbowali zgłębić tajemnice obcości i inności. Malicki patrzy na problem z lekkim dystansem. Zamiast ciężkiego dyskursu, proponuje on błyskotliwą rozmowę.
Ostatni dzień festiwalu był wyjątkowy. Nowy język choreograficzny, nowe myślenie o teatrze tańca spotkało się z historią. Tematem przewodnim spotkania poświęconego historii Polskiego Teatru Tańca był "Krzesany", balet którym zespół odniósł wielki sukces w kraju i Europie. W 1979 powstał film, którego kulisy mogłyby posłużyć za scenariusz osobnego filmu.
Do nakręcenia jednej ze scen potrzebna była piękna łąka. I kiedy został znaleziony odpowiedni plener, okazało się, że na łące stoją kopki siana. Katarzyna Próchnicka-Pajowa, wówczas zastępczyni Drzewieckiego, poprosiła górali, aby za odpowiednią zapłatą usunęli je. A wtedy góral powiedział: - Układaliśmy za pieniądze kopki siana, ale żeby za pieniądze rozrzucać? Tego jeszcze nie było.
Opowieści o "Krzesanym" dopełniła reinterpretacja tego baletu w ujęciu Ewy Wycichowskiej.
