Warszawa. Dzisiaj w IT "Teatry Warszawy 1944-1945. Kronika"
Książce Tomasza Mościckiego przyznano w styczniu tytuł Warszawskiej Premiery Literackiej. 4 lutego o g. 18 z autorem rozmawiać będzie Maciej Nowak, a fragmenty książki przeczytają Grzegorz Małecki i Marcin Przybylski, aktorzy Teatru Narodowego.
Tomasz Mościcki jest absolwentem Wydziału Wiedzy o Teatrze warszawskiej PWST, uczniem Zbigniewa Raszewskiego, czym się szczyci i o czym często mówi, a jego książki pokazują, że był uczniem pilnym. Zarówno "Kochana stara buda" czyli monografia słynnego przedwojennego teatrzyku "Qui Pro Quo" (2008), potem kronika warszawskiego życia teatralnego "Teatry Warszawy 1939" (2009), jak i jego ostatnia książka, o której będziemy rozmawiać w IT, dowodzą, że za pisanie o teatrze bierze się historyk teatru, którego cechują znajomość tematu, wiedza o pracach, które napisano przed nim, pasja do szukania, porządkowania i łączenia zdarzeń teatralnych, zamiłowanie do detalu, szacunek dla dokumentu, cierpliwe budowanie kwerend tam, gdzie jeszcze nikt nie zaglądał, na koniec zwięzłe komentowanie pozyskanego materiału, a w wypadku ostatniej książki śmiałe formułowanie odmiennego zdania na temat teatru w Warszawie w latach 1944 i 1945, bo zdaniem autora nie wszystko, jak mówią inne źródła, było czarno-białe. Z takiej roboty profesor Raszewski byłby zadowolony.
Ta książka to kronika teatralnych wypadków na tle wojennej i powojennej Warszawy. To kronika ilustrowana. Iluż Mościcki aktorów przywołał, ileż pokazał ich zdjęć. Na przykład Lili Zielińska, piękna dziewczyna, grała w Warszawie przed wojną, potem występowała w teatrach jawnych, została rozstrzelana przez Niemców w czasie powstania warszawskiego. Irena Malkiewicz, Zbigniew Rakowiecki, Stanisława Perzanowska, Roman Niewiarowicz, Maria Malicka, Iwo Gall, dziesiątki innych nazwisk znanych, zapomnianych. Teatr bohaterski i teatr wyklęty grały w czasie absolutnie tragicznym i które jakby ten czas omijały, jakby chciały mu zaprzeczyć. Są w tej książce dokumenty pokazane publicznie po raz pierwszy, jak te ze słynnej po wojnie weryfikacji aktorów - zaskakująco wieloznaczne. Są opisy premier na Pradze, nowy, powojenny czas, gdy teatr, aktorzy rwali się do życia, czyli do grania.
***
"Teatry Warszawy 1944-1945. Kronika" Tomasza Mościckiego
spotkanie w Instytucie Teatralnym w cyklu "Teatr w książce"
4 lutego, g. 18.
