Trzecie "Tango"
To już trzecie "Tango" Sławomira Mrożka w katowickim Teatrze Śląskim, ale pierwsze zetknięcie reżysera Filipa Bajona z tym autorem. W odróżnieniu od wiernych inscenizacji z lat 1975 i 1988 obecna wersja, której premiera odbędzie się w niedzielę, 29 bm., jest całkowicie współczesna
Reżyser dość gruntownie odmłodził 40-letni tekst, ale, sądząc po próbach, temat rodziny można uwspółcześniać bez szkody. "Tango" to wszak opowieść o kilkupokoleniowej rodzinie, siłą rzeczy tkwiącej w przeszłości, teraźniejszości i kształtującej swoją przyszłość, a jednocześnie powoli rozpadającej się. Jest symbolem społeczeństwa, środowiska, kraju, ale i sporem pokoleń, utworem o przemocy i stosunku do życia. Bajon postawił na aktorów, siłę gry, wagę przekazu. Stąd niezwykle oszczędna, wręcz skąpa scenografia i skromne, codzienne kostiumy Zofii de Ines, którą widzowie Śląskiego i Rozrywki pamiętają z zamiłowania do bogatych, wielobarwnych projektów. Na całkowicie naturalną, współgrającą choreografię postawiła także Janina Niesobska.
- Nie chcę blokować przestrzeni scenicznej - podkreślał na konferencji prasowej Bajon, reżyser przede wszystkim filmowy. Skąd więc ta fascynacja teatrem, kolejna przygoda ze sceną? - Teatr to inna przestrzeń, inne spojrzenie, podejście - wyjaśniał pytany o chwilową rozłąkę z kamerą. I chyba dlatego właśnie zaplanował moment kompletnego, dosłownego odsłonięcia sceny aż do trzewi - do zaplecza, magazynu starych dekoracji... Taki "śmietnik scenograficzny" ma też podkreślać czas zamętu, przemian, niejako konsekwencji wydarzeń, które rozpoczęły się przed dwudziestu laty. Grają głównie aktorzy śląscy: Wioletta Smolińska, Stanisława Łopuszańska, Marta Kotowicz, Roman Michalski, Wiesław Kupczak, Grzegorz Przybył, Ewa Kutynia, natomiast w wiodących rolach gościnnie: Marcin Stec (Artur) z teatru w Nowej Hucie i Dymitr Hołówko (Stomil, jego ojciec) z Łodzi.
[także w "Trybunie" nr 49 z 27.02.2004]
