Artykuły

O CO CHODZI?

"Wybrani" są o tym, co niemożliwe, o niemożliwości tolerancji, o niemożliwo­ści miłości, o niemożności dogadania się miedzy ludźmi.

To spektakl o tym, co niestety nam się nie zdarza albo zdarza się bardzo rzadko. Ludzie mijają się, bo każdy używa innego języka. Dwoje ludzi, którzy naprawdę się kochają, nie potrafią tego sobie powie­dzieć. Tylko się wyzywają. Doceniają sie­bie dopiero wtedy, kiedy siebie tracą. Wszyscy, którzy nie są nami, są inni - to czarnuchy, żydzi, niewierni itd.

BRUD I SMRÓD

Gościmy właściwie w Trzecim Świecie. My jesteśmy gorsi a gdzieś tam mieszka­ją lepsi od nas. Dla bohaterów "Parawa­nów" tam gdzieś jest cudowna Francja a tu u nas jest dno. Cieszą się, że Francja wszczyna z nimi wojnę, bo czują się waż­ni. Okazuje się jednak, że wojna jest nie­prawdą.

KŁAMSTWO I UŁUDA

Spektakl stawia pytanie: gdzie leży gra­nica pomiędzy prawdą a kłamstwem? Czy my jesteśmy prawdziwi? To jest opo­wieść o małej wsi do której przyjechał burdel. On przyczepia się do niej jak na­rośl, która wysysa wszelkie żywotne soki. Burdel wszystko niszczy - jeden z face­tów nawet sprzedaje swoje dzieci, by móc korzystać z jego usług, inny zaś dopro­wadza żonę do urojonej ciąży, by móc kochać się z jedną z prostytutek (dopie­ro po śmierci żony uświadamia sobie, że ją jedną kochał ponad wszystko).

SPOŁECZNA DRABINA

Okazuje się, że zawsze musimy mieć ko­goś gorszego od siebie, by czuć się lep­szymi. Ale zawsze wiemy też, że ktoś jest lepszy od nas. Sami przez całe życie two­rzymy hierarchie, w które wpakowujemy siebie i innych ludzi.

NOWE DOŚWIADCZENIE

Agata Duda-Gracz przygotowała kultu­rową mieszankę. W "Wybranych" usły­szeć można melodie z "Czterech pancer­nych i psa" i przebój Kylie Minogue, a także zobaczyć sceny z talk-show, tele­wizyjnego serialu lub ze snu. Reżyser wypróbowuje nowy sposób opowiadania. W tym przedsięwzięciu kolejne zdarzenia sceniczne pojawiają się na zasadzie flashy a nie w ciągu przyczynowo skutko­wym.

POMIĘDZY ŚWIATAMI

Ten spektakl opowiada także o współ­istnieniu umarłych z żywymi. Ci, którzy odchodzą, nie idą do nieba lub piekła, lecz uzyskują spokój, taki pośmiertny socja­lizm. Tam wszyscy są równi, a to wcale nie jest takie dobre. Ci nieżyjący cały czas są z tymi, którzy mienią się żywymi. Za­tem jest to opowieść o współistnieniu przeszłości z teraźniejszością.

BOJE Z GENETEM

Zdaniem młodej reżyser Genet to pro­rok. Właściwie wszystko przewidział. Ulubionego dramaturga Agata Duda-Gracz potraktowała jednak strasznie, ale przypuszcza, że mimo wszystko on i tak byłby z niej zadowolony. Z listów Geneta, w których pisze o "Parawanach", wy­snuć można wniosek, że jego idea zbliżo­na jest do pomysłu Gracz. Sporo jednak trzeba było w tekście sztuki zmienić, zwłaszcza w warstwie słownej, bo coś, co było kiedyś obelgą, dziś nie ma takiego pejoratywnego nacechowania. Reżyser dopisała pięć scen i zmieniła zakończe­nie. Dzięki transformacji finału uzyskała czasową pętle, w efekcie której cały spek­takl tak naprawdę trwa sekundę. Bo to się wszystko nie zdarzyło...

W spektaklu pojawiają się dodatkowe postaci, jakiś dziwny transwestyta, wo­jenny korespondent, jakieś małżeństwo. W sumie występuje tu szesnastu boha­terów a każdy ma swoją historię.

WYBRANI

Bohaterowie tego spektaklu chcieliby być wybrani, ale czują się jednak opusz­czeni w porównaniu ze wszystkimi inny­mi narodami powołanymi do realizacji celów wyższych.

Kaliska premiera jest zatem opowieścią o ludziach ostatnich i najgorszych, czyli o nas. Jesteśmy świadkami największych dramatów, największej głupoty, najwięk­szego banału i największego smutku. Przecież dla każdego z nas, pamiętajmy, jego własny dramat jest największy.