Do przodu żyj
"Czas nas uczy pogody" w reż. Krzysztofa Materny w Och-Teatrze w Warszawie. Pisze Tomasz Miłkowski w Przeglądzie.
Pomysł był świetny i do tego prosty. Krzysztof Materna zaprosił do stworzenia śpiewanego spektaklu wyłonioną w castingu grupę kobiet i mężczyzn 65+ i razem z nimi tak długo ćwiczył, aż powstał rezultat, który bez cienia wstydu można pokazywać. Śpiewowisko zbudowane ze znanych polskich piosenek, od "Pamiętasz, była jesień" Sławy Przybylskiej i "Pod papugami" Czesława Niemena po "Żyj kolorowo" Ewy Bem, "Jesteś lekiem na cate zło" Krystyny Prońko i tytułową "Czas nas uczy pogody" Grażyny Łobaszewskiej, powstało jako ostatni akcent Roku Aktywności Osób Starszych UNESCO. Efektowny to dowód owej aktywności i potencjału, jaki drzemie niemal w każdym. Casting zapobiegł spotkaniu osób dobranych wedle zasady "śpiewać każdy może". I choć nie w tym rzecz, aby wystawiać cenzurki, bo każdy z 19 wykonawców był bohaterem dnia, warto podkreślić, że część wyróżniała się niekłamanym talentem wokalnym i aktorskim oraz wrodzonym poczuciem rytmu, a wszyscy dzielili się entuzjazmem, energią, potrzebą pogodnego życia. Publiczność przyjęła premierę owacją na stojąco, a po wielu wykonaniach, m.in. po rewelacyjnej "Jaskółce uwięzionej" Staną Borysa, oklaskom nie było końca. Żywiołowość, radość, ciepło i urok osobisty wykonawców występujących dla własnej przyjemności udzieliły się wszystkim. Rzadko mamy do czynienia ze spektaklami tak krystalicznie bezinteresownymi.
