"Nowa Warszawa" w Nowym Teatrze
Napisać, że Stanisława Celińska śpiewa piosenki o Warszawie, to jakby nic nie napisać. Płyta i koncert "Nowa Warszawa" to odkrywcze połączenie muzyki i teatru - pisze Izabela Szymańska w Gazecie Wyborczej - Stołecznej.
Pianista Bartek Wąsik na kanwie piosenek m.in. Beaty Kozidrak, T.Love, Stanisława Soyki skomponował utwory, w których możemy usłyszeć echa takich artystów jak Perfume Genius, Bon lver, ale też Chopina, Ravela.
Stanisława Celińska - legenda teatru i piosenki aktorskiej - recytuje, śpiewa, gra w taki sposób, że można odnieść wrażenie, że "Sen o Warszawie", "Moją Warszawę" czy "Tango Warszawa" słyszymy po raz pierwszy. Razem z muzykami z Royal String Quartet tworzą idealnie zgrany zespół.
"W mrocznym mrocznym domu" w Teatrze Narodowym. W życiu głównego bohatera "W mrocznym mrocznym domu" przeplatają się czułość i przemoc. Terry skrywa tajemnicę, która rzutuje na jego całe życie, relacje z bratem, kobietami, matką. Spektakl w reżyserii Grażyny Kani należy do grającego Terry'ego Grzegorza Małeckiego. Aktor, którego często możemy oglądać w charakterystycznych, komediowych rolach, stworzył gorzką, niejednoznaczną postać. Z jednej strony oschły, prosty mężczyzna, a z drugiej - poraniony człowiek, który z lękiem spogląda w przyszłość. Dozuje emocje, trzyma w napięciu.
"Wichrowe wzgórza" [na zdjęciu] w Teatrze Studio. Wchodząc na widownię, słyszymy piosenkę Kate Bush "Wuthering Heights". Wprowadza nas w estetykę, w jakiej będzie pokazana historia Emily Bronte. Współczesny jest w niej zarówno język, którym bohaterowie wypowiadają dialogi, jak i cała inscenizacja. Podzielona na pół scena, z lewej wyłożona kafelkami, z prawej - wysypana ziemią, to dwa światy. Katarzyna (Anna Smołowik) dusi się w rodzinnym domu, chce uciec, żeby poznać życie za wzgórzami. Jednak wpada z jednej skrajności w drugą, z życia, w którym ciągle wszystkiego brakuje, do życia, w którym panuje sterylność, elegancja i gra pozorów. Świetnie zagrane, pełne namiętności i pasji przedstawienie wyreżyserował Kuba Kowalski, a adaptację tekstu przygotował wspólnie z Julią Holewińską.
