Europa. Uczczą 20. rocznicę śmierci Nuriejewa
Paryż, Londyn, Wiedeń, a także Moskwa, gdzie przez dziesięciolecia nawet nie wymieniano imienia Rudolfa Nuriejewa, uczczą w tym roku pamięć tego jednego z największych tancerzy XX wieku, którego 20. rocznica śmierci przypada 6 stycznia.
Opera Paryska, gdzie Nuriejew był w latach 1983-1989 dyrektorem artystycznym baletu, urządza 6 marca wieczór galowy, na który złożą się fragmenty klasycznych baletów w nowych wersjach opracowanych przez tancerza.
W repertuarze Opery Paryskiej w sezonie 2013-2014 znajdzie się "Śpiąca Królewna" (do muzyki Piotra Czajkowskiego), a w sezonie 2014/2015 balet "Dziadek do orzechów" (tegoż kompozytora).
Mennica Paryska wypuści 7 stycznia dwie monety kolekcjonerskie - złotą i srebrną - z wizerunkiem tancerza. Zaprojektował je Christian Lacroix.
Galowe koncerty zadedykowane Nuriejewowi przygotowuje też Opera Wiedeńska; odbędą się one w lipcu.
W Londynie, gdzie Nuriejew tańczył przez wiele lat i gdzie wraz z Margot Fonteyn - angielską baleriną starszą od niego o 19 lat - stworzyli jeden z najsłynniejszych duetów baletowych XX wieku, Balet Królewski (Royal Ballet) wystawi styczniu i w lutym dwa spektakle baletowe: "Raymonda" i "Marguerite i Armand". W foyer teatru zorganizowano wystawę poświęconą Nuriejewowi.
Moskiewski Państwowy Balet Kremlowski proponuje w związku z 20. rocznicą śmierci Nuriejewa opracowany przez niego balet "Kopciuszek".
Nuriejew, który rozpoczął karierę na scenie leningradzkiego Teatru im. Kirowa (obecnie Teatr Maryjski w Petersburgu), w roku 1961 podczas gościnnych występów Baletu Kirowa w Paryżu poprosił o azyl polityczny. Stał się pierwszym słynnym tancerzem, który uciekł ze Związku Radzieckiego. Przez lata za "wybranie wolności" był uważany za zdrajcę.
Repertuar Nuriejewa obejmował ponad 100 ról klasycznych i współczesnych, spośród których ponad 30 było rolami stworzonymi specjalnie dla niego. Grywał też w filmach
W 1984 roku u Rudolfa Nuriejewa wykryto AIDS. Mimo to pracował i tańczył nadal. W lutym 1992 roku wystąpił w dwóch pożegnalnych przedstawieniach - w "Śpiącej królewnie" w Berlinie oraz w widowisku "Christoforo" w Budapeszcie.
6 stycznia 1993 roku zmarł w wieku 54 lat w jednym z paryskich szpitali.
