Celebryci, flesze i Oscary
"Operetka" w reż. Wojciecha Kościelniaka w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Pisze Aneta Kyzioł w Polityce.
Znakiem firmowym duetu Dziubek-Kościelniak stało się taśmowe przerabianie polskiej klasyki na spektakle muzyczne: od dość jeszcze udanej "Lalki" w Teatrze Muzycznym w Gdyni, przez ciężką i nudną "Ziemię obiecaną" w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie, po najnowszą produkcję - "Operetkę" Gombrowicza, która inauguruje dyrekcję Tadeusza Słobodzianka, od teraz szefa trzech stołecznych scen, w tym Teatru Dramatycznego, w którym jest grana.
Metoda jest prosta: upraszczać, eliminować wszelkie niuanse, stawiać na łopatologicznie przedstawioną akcję. W skrócie: bryk dla leniwych uczniów.
Fan teatru edukacyjnego, wiceprezydent Warszawy odpowiedzialny za politykę teatralną miasta Włodzimierz Paszyński powinien być zachwycony. On i telewidzowie, ponieważ to oni, obok celebrytów, są głównymi bohaterami spektaklu. Celebryci - arystokracja współczesnego świata, fotografowana z błyskiem fleszy (aparaty fotograficzne są głównym rekwizytem spektaklu), z figurkami Oscarów w tle. I plebs, od którego w dobie demokracji i wolnego rynku coraz trudniej celebrytom się odróżnić. Czego dowodem podobne czarne seksowne, wieczorowe suknie celebrytek i ich służących oraz mieszające się w piosenkach obu stron elementy muzyki stylizowanej na poważną i ludową.
Z tematu rewolucji zostało niewiele ponad numery śpiewane przez grupę motocyklistów. Ładne zdjęcie w odpowiednim kostiumie - rozumianym, jak wszystko w tym spektaklu, dosłownie - to szczyt aspiracji społeczeństwa celebrytów in spe. Przedstawienie powstawało w Teatrze Na Woli, w obsadzie nie ma aktorów Dramatycznego, za to dramatyczne jest, bez wyjątków, aktorstwo.
