Moniuszko był genialny
Jan Kusiewicz, tenor, legenda gdańskiej sceny operowej, opowiada o Stanisławie Moniuszce w 185. rocznicę urodzin kompozytora.
- Muzyka Stanisława Moniuszki obecna była stale w mojej przeszło czterdziestoletniej pracy artystycznej. Śpiewałem większość jego oper, zarówno w Państwowej Operze Bałtyckiej, jak i gościnnie na innych scenach kraju - w Poznaniu, Wrocławiu, Bydgoszczy, Warszawie. W moim repertuarze stale były partie Stefana w "Strasznym dworze" - rolę tę ponad 200 razy śpiewałem! - Jontka w "Halce". Występowałem we "Flisie", "Hrabinie", "Parii" i in. Wiele wykonywałem jego dzieł religijnych i pieśni ze "Śpiewników domowych". Tych ostatnich uczono niegdyś dzieci w szkołach. Szkoda, że tradycja zanika.
Twórczość kompozytora jest mi wyjątkowo bliska. Pobudza w sposób szczególny uczucia narodowe i religijne. Rozczula w każdej frazie. Jego pieśni jednały naród w trudnych momentach dziejów. W okresie zaborów, wojen, były dla Polaków ukojeniem. Zawierają wiele domowego ciepła. Najgłębsze narodowe treści odnaleźć można chyba w "Strasznym dworze".
Gdy wychodziłem z przedstawień, powracałem do historii, myślałem, jakie to były niełatwe czasy. Utkwił mi w pamięci szczególnie jeden spektakl tej opery. Umarła moja matka. Nie było komu mnie zastąpić.
Musiałem zaśpiewać. Z trudem wydobywały się z moich list słowa "Tu nam zabłysło życia zaranie. Matka pacierza uczyła nas. Stąd ją do niebios zabrałeś Panie, jako anioła wolnego skaz". W czasie spektaklu trwał pogrzeb. Wspomnienie bardzo bolesne.
Twórca polskiej opery narodowej był, moim zdaniem, genialny. Pozostawił spuściznę nie do powtórzenia. Są inni kompozytorzy, ale tak niepowtarzalny, swojski klimat, odnaleźć można jedynie w jego w twórczości. W dalszym ciągu muzyka ta wiąże nas wszystkich, przypominając historię. Wczoraj, w dniu 185. urodzin Stanisława Moniuszki snułem wiele refleksji na temat kompozytora i jego muzyki.
