Bajka szalikowców
"Bądź mi opoką" w reż. Urszuli Kijak z Teatru Miniatura w Gdańsku w Kino-Teatrze Bajka w Warszawie. Pisze Iza Natasza Czapska w Życiu Warszawy.
Jest szansa, że polscy kibole zamiast okładać się sztachetami wybiorą się czasem do teatru. Powstał bowiem dobry spektakl o nich i dla nich.
Pomysł na wystawienie sztuki "Bądź mi opoką", o nadwrażliwych na punkcie piłki nożnej kibicach, wydawał się ryzykowny. Widowisk, których są bohaterami telewizja relacjonuje aż nadto. Skoro jednak ostatnie sezony należą w teatrze głównie do pedofilów, nastoletnich morderców najbliższej rodziny i innych dewiantów, to dlaczego tej galerii nie urozmaicić posępną twarzą kibica? Tym jednak spektakl "Bądź mi opoką" różni się od więlu prowokacyjnych do mdłości przedstawień, że jest oparty na dobrym tekście i sprawnie zrealizowany. Wystawia go w Bajce gdański Teatr Miniatura.
"Bądź mi opoką" Barriego Keeffe'a jest kameralnym obrazkiem spod stadionu Wembley, gdzie trzech kumpli, chorych z miłości do Manchester United, czeka na czwartego. Ma on przynieść bilety na finał Pucharu Anglii. Mecz się zaczyna, kumpla nie widać. Chłopcom zaczynają puszczać nerwy...
Spektakl oparty na dowcipnym tekście, który z prostych kiboli czyni całkiem inteligentnych rozmówców, nie upiększa jednak tych postaci nadmiernie. Pokazuje, jak się szamocą z własnymi emocjami, kompleksami, strachem przed życiową pustką, którą zdaje się wypełniać działanie na rzecz ukochanego klubu. Mają poczucie, że - jak mówi jąkała Lu (Wojciech Chorąży) - nim zostali kibicami byli nikim. Są też jednak w stanie podzielić się gorzką refleksją, że wrażenie iż klub tak bardzo ich potrzebuje, jest ułudą.
Zaletą spektaklu jest dynamiczna reżyseria studentki Akademii Teatralnej, Urszuli Kijak i aktorstwo. Najbardziej wyrazistą postać stworzył Piotr Michalski jako lider grupy, Paul. Śmieszy i straszy. Kibice mogą być z niego dumni.
