Wariaci na lodzie
W swej trasie charytatywnej "Teatr powodzianom" zespół Teatru im. Jana Kochanowskiego z Opola odwiedził ostatnio również Kraków, gdzie na deskach Teatru im. Słowackiego zaprezentował spektakl wg prozy Antoniego Czechowa "Wariaci na lodzie, czyli Sala nr 6". Premiera, która odbyła się w maju br., była opolskim debiutem reżyserskim nowego dyrektora naczelnego i artystycznego Teatru im. Kochanowskiego - Adama Sroki. To on dokonał również adaptacji, inscenizacji i opracowania muzycznego tej sztuki.
Adam Sroka - absolwent Wydziału Reżyserii krakowskiej PWST - trafnie i głęboko wczuł się w świat Czechowa. Jak sam pisze: "Jest to świat przejmująco mądry, piękny i smutny. Jego cechą jest wielka tęsknota za innym, lepszym życiem, ale także melancholia, która czasem graniczy z chorobą lub przeistacza się w chorobę. Czechow tworzy metafizyczną wizję świata, z którego nie ma wyjścia i dla którego nie ma alternatywy". Tym światem w opolskim spektaklu jest tytułowa Sala nr 6, cienką granicą - od normalności do nienormalności - okrąg światła, jakie rzuca szpitalna lampa. To jest ta umowna granica, a także metaforyczne "błędne kolo".
Surowa, ascetyczna, "szpitalna" scenografia Katarzyny Proniewskiej-Mazurek i przejmująca muzyka dobrana przez reżysera, wzmacniają niesamowitość i klimat tego spektaklu. Ma on jakby swój wewnętrzny rytm i swoje "chore" pulsowanie. Dzięki zgrabnemu zabiegowi scenograficznemu - kukły chorych psychicznie - scena jest bardziej zaludniona i jeszcze bardziej niesamowita.
A aktorzy? Tercet wariatów: Gromów, Ekspedytor i Mojsiejka - to trzy zróżnicowane, chore osobowości, w które wcielają się Sławomir Federowicz, Grzegorz Minkiewicz i Leszek Malec. Nie szarżują w swej grze aktorskiej, może nawet dzięki temu ich szaleństwo jest bardziej przekonywające i pełne ludzkiego cierpienia. Również epizodyczne role są tu trafnie obsadzone.
Opolski spektakl sugeruje nam, że po trosze wszyscy jesteśmy na lodzie i że świat jest często wielką "Salą nr 6".
