Artykuły

W ostatnią niedzielę w lubelskim Teatrze Lalki i Aktora im. H. Ch. Andersena w Lublinie odbyła się premiera "Kubusia Pu­chatka", przedstawienia już kultowego. Przyjechał na nie Krze­simir Dębski, który dla "Kubusia" napisał piękne piosenki.

My także kochamy Puchatka, więc oddajemy mu - i naszym najmłodszym czytelnikom - całą stronę. Drukujemy też dla Was misiowe piosenki.

Puchatek kultowy

Niedźwiedź pojawił się na naskal­nych rysunkach już w czasach pre­historycznych. Ponieważ przypominał człowieka - był czczony i otacza­ny kultem. Uważano go za pośredni­ka miedzy Ziemią a Niebem oraz przodka ludzi.

W tradycji ludów północnoeuropejskich to on, a nie lew, był królem zwierząt. Na Syberii i Alasce nie­dźwiedzie łączono z Księżycem, bo i on, podobnie jak zapadający w sen zimowy miś, regularnie przychodził i odchodził. W sztuce średniowiecza zapadający w zimowy sen miś był symbolem starości, a nawet śmierci, która oznaczała wędrówkę ku lepsze­mu Niebu.

Poczciwy niedźwiadek był również bardzo ważną postacią dla alchemi­ków i czarowników. Był on bowiem symbolem tajemnicy świata.

Z czasem stał się symbolem obżar­stwa.

Piosenka o miodowym smutku

To po prostu niebywałe,

Pełen garnek miodu miałem,

A na garnku tak jak drut

Napisane było MJUT

Garnek śliczny był, nowiutki,

Kolorowe miał obwódki,

Więc ogromnie

To mnie

Smuci

Że mój garnek się zarzucił.

Jeszcze o niedźwiedziu

W jednej ze średniowiecznych encyklopedii znajdują się wielce ciekawe uwagi na temat natury nie­dźwiadków. Oto jej fragment: "Nie­dźwiedź głowę ma słabą, siła jego zaś mieści się w nogach i krzyżach, dlate­go często chodzi całkiem wyprostowa­ny". Najbardziej tajemniczy zapis do­tyczy narodzin niedźwiadków: "Na świat przychodzi biała masa, całkowicie bezkształtna, ma­jąca jedynie oczy. Dopiero matka językiem nadaje jej kształt na swoje podobień­stwo, a potem przyciska do piersi, by ogrzać małe i tchnąć w nie życie ".

Piosenka o miodowym humorku

Hejże ha! Niech Kubuś żyje!

Niechaj tyje, je i pije!

Czy przy środzie, czy przy wtorku

On w miodowym jest hu­morku.

I niewiele o co dba,

Gdy na nosie miodek ma!

Więc śpiewajcie wszyscy dzisiaj

Hymn na cześć Puchatka-Misia,

Który swe Conieco zje

Za godzinę lub za dwie!

O autorze "Kubusia Puchatka"

Alan Aleksander Milne żył w latach 1882-1956. Ten angielski au­tor książek i wierszy dla dzieci zdo­był sławę dzięki książkom pisanym dla syna Christophera Robina (1920-1996). "Kubusia Puchatka" napisał w 1926, a "Chatkę Puchat­ka" w 1928 r. Obie książeczki w piękny sposób przetłumaczyła na język polski Irena Tuwim. Po raz pierwszy zostały one wydane w 1938 r.

A. A. Milne napisał także dwa tomy wierszy dla dzieci: "When We Were Very Young" (1924) i "Now We Are Six" (1927).

O Fundacji "SOS"

Przychodząc na spektakl o Ku­busiu Puchatku" pomagacie dzie­ciom, które są w potrzebie. Dzieje się zaś tak dlatego, że honoraria i tan­tiemy z tytułu praw autorskich Ireny Tuwim w całości oraz pewna część pieniędzy ze sprzedaży biletów prze­znaczane są, za pośrednictwem Fundacji "Pomoc Społeczna SOS", na po­moc dzieciom. Tak to Puchatek, w przeszło siedemdziesiąt lat po swoich "narodzinach", pomaga dzieciom.

Piosenka o chmurce niebieskiej

Jak to miło Chmurką być,

Niebem płynąć jak po wodzie

Mała Chmurka na dzień dobry

Taką piosenkę śpiewa co dzień;

Jak to milo Chmurką być,

Niebem płynąć jak po wodzie

I od rana na dzień dobry

Taką piosenkę śpiewać co dzień:

Jak to miło Chmurką być...

Miś i inne zwierzaki

Kukłę Misia Pu­chatka zaprojekto­wała (bardzo pięk­nie) do tego spekta­klu Jadwiga Mydlarska-Kowal. Jest wielkości małego dziecka, ma brązowy sweterek, szaro-niebieskie spodenki na szelkach i pękaty brzuszek (bo jest "pełen miodu"). Scenograf wzorował się na klasycznych ilustracjach Ernesta Sheparda.

Na scenie Teatru Andersena widzi­my ponadto Pro­siaczka, Osła Kłapouchego, Sowę Przemądrzałą, Królika, Krew­nych i Znajomych Królika. Jest także Kangurzyca z ma­leństwem i Tygry­sek, który z pokoju Krzysia przygląda się przygodom Puchatka i na koniec spektaklu radośnie podskakuje w rytm dziecięcych braw.

Piosenka o uratowaniu przyjaciela

Hejże ha! Niech żyje Miś!

Kto? Kto taki? Co za Miś?

Miś Puchatek, chyba wiecie,

Kubuś znany w całym świecie

Kubuś? Znany? Co to znaczy?

Owszem, znany, nie inaczej,

Z czego?

Zaraz ci to wytłumaczę-

Więc ten Kubuś, jak to bywa,

Choć nie umiał wcale pływać

I choć nie miał żadnej łodzi,

Uratował od powodzi

Serdecznego Przyjaciela.

To nie żadna bagatela...

Jak to zrobił ten Puchatek?

On wynalazł taki statek,

Nie łodzisko jakieś marne,

Lecz wspaniały okręt-garnek.

No i właśnie tym zasłynął,

Że po prostu nim popłynął.

Jak wstąpić do Klubu Przyjaciół Kubusia Puchatka?

Część dzieci została już do niego przyjęta, bardzo wiele chce nato­miast jeszcze do klubu wstąpić. Możliwe to było dzięki drukowanym w naszej gazecie specjalnym kuponom.

Dzisiaj Miś Kubuś Puchatek ma dla Was nową, nadzwyczajną propozycję. Mając wielką słabość do poezji chciał­by, abyście układali o nim wierszyki.

Wystarczy napisać krótką rymo­wankę o Kubusiu, podpisać ją czy­telnie swoim imieniem i nazwiskiem, podać dokładny adres zamieszkania i telefon (jeśli Wasi rodzice go po­siadają), włożyć do koperty i wy­słać pod adresem naszej redakcji ("Dziennik Wschodni", 20-601 Lu­blin, ul. T. Zana 38C, z dopiskiem - to bardzo ważne - "Kubuś Pucha­tek").

Jakie pisać wierszyki? Na przykład takie jak ten:

Piosenka o puchaniu

Z traw wyjrzały już pierwiosnki,

W gaju śpiewa wdzięczne piosnki

Muzykalny i beztroski

Słowik - Zuch

Aż z radości krowa grucha,

Ryczy pszczoła, kumka mucha,

A Puchatek w słońcu pucha,

Puch, puch, puch.

Za co kochamy Kubusia Puchatka?

Napiszcie nam o tym w swych li­stach, niezależnie od wierszyków. List nie musi być długi; wystarczy kilka zdań. Pod listem trzeba się wyraźnie podpisać i podać adres zamieszkania. Kubuś Puchatek przeczyta wszyst­kie Wasze listy. Na najpiękniejsze na pewno odpowie osobiście, a te najciekawsze my opublikujemy w "Dzienniku". Czekamy na Wasze li­sty z niecierpliwością, bo my także bardzo kochamy Kubusia Puchat­ka!