Artykuły

Teatr olsztyński podjął się trudnego i ryzykownego zadania - wystawienia, nigdy na tej scenie nie realizowanej, od­miany widowiska muzycznego - rock-opery.

Co prawda, materia nie była obca reżyserowi i autorowi inscenizacji Zbigniewowi Markowi Hassowi, który przeszło trzy la­ta przygotował polską prapremierę rock-opery "Ocean Nie­spokojny", ale zespół podobnych doświadczeń nie miał.

Powstał zwarty, spójny spek­takl muzyczny oparty pa pozor­nie nieprawdopodobnej, a jed­nak autentycznej historii wę­drówki rosyjskiego hrabiego Re­zanowa do dalekiej Kalifornii. Widowisko, mimo swego roz­machu - dużo scen zbioro­wych, zaangażowanie chóru, monumentalna niekiedy sceno­grafia - zachowuje klimat in­tymności, nie traci swojego fi­lozoficznego przesłania. Reżyser z dużym smakiem i znawstwem buduje obrazy z życia Rezanowa. Uwagę zwracają dwie niezwykłej urody sceny: burza na oceanie i bal u gubernatora. Ich (ale nie tylko ich) plastycz­ność i wyrazistość podkreślają ciekawa choreografia oraz wy­smakowana artystycznie sceno­grafia.

Przedstawienie to nie tylko opowieść o wyprawie morskiej hrabiego i jego kompanów, to przede wszystkim dzieje tragi­cznej miłości Rezanowa i spot­kanej na nowym lądzie Conchity, córki gubernatora.

Jako Conchita w czasie pre­miery wystąpiła Alicja Szyman­kiewicz (aktorka ma jeszcze dwie zmienniczki). To jej naj­ciekawsza rola z granych dotąd w olszyńskim teatrze. Zarówno umiejętnie podkreślona sceni­czna uroda, wdzięk z jakim odtwarza rolę 15-letniej dziew­czyny. Wreszcie dobry głos spra­wiły, że jej Conchita jest pełną tragizmu, niezwykle wyraziście zagraną postacią.

Główną rolę męską - Reza­nowa odtwarza Janusz Kulik. Rezanow w jego interpretacji to dojrzały, ale pełen niepokoju, rozdarty skrajnymi uczuciami mężczyzna.

Widowisko zostało przygoto­wane bardzo rzetelnie, jest do­pracowane we wszystkich szcze­gółach, aktorzy zagrali na do­brym, wyrównanym poziomie. Warto zobaczyć, by się prze­konać.