Niepotrzebna premiera
Nowe przedstawienie w Studyjnym nie jest bardzo złe. Jednak ktoś, kto go nie zobaczy nic nie straci. A to chyba najgorsze co się może przydarzyć spektaklowi.
"Preparadise sorry now", sztuka Rainera Wernera Fassbindera, mogła kiedyś szokować: treścią, problematyką, słownictwem. Dziś nie wywołuje emocji. Po powrocie do domu szybko się o niej zapomina.
Grzegorz Małecki, reżyser i autor scenografii, "wyciągnął" z utworu Fassbindera w zasadzie wszystko co było można. Nie ustrzegł się jednak kilku błędów. Skupił się za bardzo na formie, w gruncie rzeczy anachronicznej i nieatrakcyjnej. Mimo ciągłego, często niepotrzebnego, ruchu, widowisko robi wrażenie statycznego. Widz przestaje koncentrować się na akcji, nie jest w nią wciągnięty. Chwilami przyłapywałem się na tym, że właściwie nie interesuje mnie to, co się dzieje na scenie i myślę o czymś zupełnie innym.
Szkoda, że reżyser formą skrępował nieco aktorów. Gdyby mieli więcej swobody, być może zaprezentowaliby wyższy poziom. Tymczasem właściwie tylko Mariusz Siudziński w rolach Jimmy'ego i M był przekonywający. Niezłe "wejścia" miał Marek Urbański jako K. Z przyjemnością obserwowałem Ewę Harasimowicz, czyli I, ale głównie ze względu na jej figurę. Jako prostytutka była tak tradycyjna i normalna, że aż nudna.
Spektakl Teatru Studyjnego, który jest prapremierą polską "Preparadise sorry now", nic nowego nie wnosi. O konwencji, w jakiej został zrealizowany można powiedzieć wszystko, ale nie to, że jest odkrywcza. Nie wiem dlaczego w Studyjnym zdecydowano się wystawić tę sztukę. Być może trudno znaleźć współczesny, równie mroczny, ale na wyższym poziomie tekst. Nie sądzę, żeby na każdym spektaklu widownia była wypełniona.
Do atutów przedstawienia zaliczyłbym muzykę Tadeusza Woźniaka, scenografię Grzegorza Małeckiego i może reżyserię światła. Niestety, to za mało, by zachęcać do wizyty w Teatrze Studyjnym.
