Inaczej, choć w tej samej roli
Gdyby spisać jej dorobek artystyczny na papierze, jeden zeszyt z pewnością by nie wystarczył. Krystyna Janda na polskiej scenie teatralnej i filmowej obecna jest już bowiem od czterdziestu lat. Debiutowała rolą Doriana Graya w przedstawieniu "Portret Doriana Graya" Johna Osborne'a oraz rolą Niny Zarzecznej w spektaklu "Czajka" Antoniego Czechowa. Szerszej publiczności dała się poznać jako Agnieszka w filmie Andrzeja Wajdy "Człowiek z marmuru" z 1976 roku.
Od lat grywa również w monodramach (w "Shirley Valentine" zagrała ponad 400 razy). Kolejny zagra już wten weekend (niedz.)
Shirley Valentine, która kiedyś miała marzenia, od lat wiedzie życie kury domowej i żony. Wspomina, przygotowując obiad i popijając wino. Nie ma jednak dość odwagi, by zacząć realizować swoje dawne marzenia. Pewnego dnia decyduje się na szaleństwo. Mając powyżej uszu małżeńskich powinności, wszystko postanawia zacząć od nowa.
Oprócz Shirley aktorka wcieli się także wpostać Elżbiety w monodramie "Biała bluzka opartego na opowiadaniu Agnieszki Osieckiej. To opowieść o miłości niemożliwej, bo miłości do opozycjonisty. Historia kobiety nie mogącej sobie poradzić ze sobą i z Polską lat stanu wojennego. Tytułowa biała bluzka była marzeniem i znakiem przystosowania do życia w kraju zakazów i nakazów, cenzury, opozycji, kartek na mięso, zaświadczeń z miejsca pracy, dowodów, stempelków i godziny policyjnej i więźniów politycznych. Dziś powrót do tamtej opowieści oznacza przedstawienie datowane znów w tamtych czasach.
Ale bohaterka - dziś dojrzała kobieta po przejściach - i interpretuje, i myśli odmiennie. To samo, ale w innym zabarwieniu, inaczej akcentując problemy.
