Artykuły

"Źle ma się kraj" w reż. Weroniki Szczawińskiej w Teatrze Polskim w Bydgoszczy. Pisze Anita Nowak w serwisie Teatr dla Was.

Scena pokryta gęstwiną egzotycznych roślin. Z tych chaszczy wyłaniają się zagubione postaci. Są personifikacjami pojęć i przedmiotów ożywionych w dziecięcej zabawie. Odziane w przypadkowo znalezione przedmioty, kojarzące się z symbolizowanym tematem czy problemem.

I tak - Postać Co Nic Nie Rozumie nosi różową wełnianą czapkę, fakturą przypominającą napęczniałe zwoje mózgu, który niczego nie jest już w stanie ogarnąć. Strzeżone Osiedle ma na głowie karton z wyciętą z przodu kratą, symbolizującą izolowanie się ludzi od otoczenia, aspołeczną postawę, a prawnuczka dawnej kolei żelaznej, która niegdyś tak ważną rolę odegrała w rozwoju kapitalizmu, Sprywatyzowana Kolej Publiczna, pokrywę z rurą od starego, zdezelowanego jak ona Junkersa.

Ławka Szkolna ubrana jest w podkoszulek zapisany ściągami, bez których głupota już sobie nie poradzi. Tylko Kredyt Bankowy jest nieskazitelnie ubrany i ufryzowany według trendów najnowszej mody. To pułapka. Musi budzić zaufanie. Zęby wampira zastępują grzeczny uśmiech dopiero pod koniec.

Dlaczego stanowiące inspirację do napisania tej sztuki poważne przemyślenia Tony'ego Judt'a na temat mutującej z motyla w kierunku poczwary demokracji zostały przez Weronikę Szczawińską i Mateusza Pakułę odziane w formułę dziecięcej zabawy w buszu?

A no, dlatego że sam brytyjski myśliciel dowodził, iż w otaczającej nas rzeczywistości ekonomiczno-społecznej czujemy się jak dzieci we mgle; samotne, gdy wszelkie więzi społeczne diabli już wzięli, a wokół króluje kult przedmiotu i pieniądza, dla większości zresztą pozostający tylko w sferze pożądania; gdy o wartościach intelektualnych nikt już nawet nie marzy.

Ponadto tylko w takiej komicznej formie jesteśmy w stanie, bez myśli o samobójstwie, jeszcze dywagować na temat współczesnej demokracji, ekonomii, czy życia publicznego, gdy świat przypomina turlający się bez hamulców parowóz po torach, obok których brak semaforów.

Choć zabawny, gorzki to spektakl, nie wskazuje perspektyw.

Jego wielkimi walorami są oprawa plastyczna Izabeli Wądołowskiej i aktorstwo.

Michał Czachor bez jakichś szczególnych akcesoriów, w bardzo oryginalny sposób, przerysowując tylko zachowania postaci z reklam, demaskuje poczynania podstępnie wkradających się w łaski obywateli banków. Małgorzata Witkowska ciekawymi, groteskowymi środkami gra Kolej. Bawi do łez, dając też jednak sporo do myślenia. Rewelacyjnie zagubienie i dezorientację Postaci Co Nic Nie Rozumie gra debiutująca na bydgoskiej scenie Julia Wyszyńska. Śmiech na widowni budzą też Jakub Ulewicz jako Osiedle i Mirosław Guzowski - Ławka.

"Źle ma się kraj" to godzina sympatycznej zabawy, o której mimo wszystko po wyjściu z teatru szybko się zapomina.