Artykuły

- Jesteśmy reżyserującymi aktorami, całe nasze zawodowe życie uczymy się, jak zabawić dziecko, bo wciąż występujemy dla dzieci, gramy małe formy dla przedszkoli i żłobków - rozmowa z MARIOLĄ FAJAK-SŁOMIŃSKĄ i JANUSZEM SŁOMIŃSKIM, twórcami "Afrykańskiej przygody" we Wrocławskim Teatrze Lalek.

Małgorzata Matuszewska: Zwierzęta często są bohaterami Pani opowieści?

Mariola Fajak-Słomińska: W niedawno wydanej mojej książeczce "Król naszego lasu" tytułowym królem jest stary niedźwiedź szukający następcy wśród innych gatunków. To opowieść o zwierzakach, które można spotkać w Polsce. W spektaklu "Afrykańska przygoda" dzieci spotkają egzotyczne zwierzęta: słonia, żyrafę, małpkę, ale także fruwające w Polsce - motyla i ptaka.

Towarzyszą dziecku?

Mariola Fajak-Słomińska: Mały Jacuś unosi się nad światem na baloniku. Wyruszając z Polski, trafia do Afryki.

To magiczna podróż.

Mariola Fajak-Słomińska: Tak, fabuła jest bardzo prosta, zrozumiała dla najmłodszych: Jacuś zasypia w łóżeczku i śni mu się, że trafia do Afryki, gdzie spotyka egzotyczne zwierzęta. Jacuś to odważny chłopczyk, ciekawy świata. Zaprzyjaźnia się ze zwierzętami. A kiedy czuje się zmęczony, ufnie przytula się do lewka.

Janusz Słomiński: Pokazywane przez nas obrazy oddziałują na wyobraźnię dziecka. Zaczynamy spektakl bardzo wolno, żeby oswoić dziecko z teatrem, w którym znalazło się być może pierwszy raz.

I może się wystraszyć?

Janusz Słomiński: Niektóre dzieci przychodzą roześmiane, inne przerażone, więc muszą się oswoić z nową przestrzenią. Spektakl, w innej niż wrocławska obsadzie, sprawdził się już w Szczecinie i Gdańsku. Chcemy, żeby dzieci zaraziły się teatrem i do niego wróciły.

Mariola Fajak-Słomińska: Powolny początek spektaklu służy oswojeniu dziecka z salą, innymi dziećmi. Widzowie siedzą na poduchach, a wszyscy wchodzący do sali teatralnej zdejmują buty.

Po co?

Mariola Fajak-Słomińska: Bo to małe dzieci, które często biorą rączki do buzi.

Janusz Słomiński: Scena jest dziecinnym pokojem, do którego przecież nie wchodzi się w butach. Ale będzie też ławka dla osób, które zechcą usiąść wyżej. Jesteśmy reżyserującymi aktorami, całe nasze zawodowe życie uczymy się, jak zabawić dziecko, bo wciąż występujemy dla dzieci, gramy małe formy dla przedszkoli i żłobków. Zaczynając pracę nad spektaklem, zawsze zadajemy sobie pytanie: w jakim wieku będą nasi widzowie? Przygotowując spektakl dla takich maluszków, trzeba odpowiednio "ugryźć" temat. Wymyślamy założenia, a potem je sprawdzamy, pracując z dziećmi.

Mariola Fajak-Słomińska: Mamy żywy kontakt z dziećmi, udaje nam się trafić w gusty maluszków. Wrocławscy aktorzy mają wspaniałe temperamenty i poczucie humoru, teraz zagrają inaczej, niż dla większych dzieci. Pomysł na spektakl zrodził się z myśli: fajnie byłoby zamienić huśtawkę dla dzieci w zwierzątko. Małpa się huśta, więc na początku jest huśtawką, występuje w kulminacyjnym momencie bajki.

Dzieci zobaczą teatralne lalki w rękach aktorów?

Janusz Słomiński: Nie wykorzystujemy typowych technik lalkowych: pacynki, jawajki, marionetki. Używamy dziwnych lalek, wielofunkcyjnych, które sami wymyśliliśmy. Na przykład piłka plażowa zamienia się w słonia, łódka w księżyc, wieszak w palmę, w szufladzie na pościel mieszkają rybki, a niebieska kurtyna raz staje się rozgwieżdżonym niebem, a raz dziecięcą kołdrą.

To opowieść o magii. A czego dziecko się nauczy?

Mariola Fajak-Słomińska: Jacuś radzi sobie w różnych sytuacjach, więc każde dziecko może sobie radzić, jeśli tylko zechce. Upadając, nie płacze. Śmieje się ze wszystkiego, a do zwierząt podchodzi z ufnością. Janusz Słomiński: Jacuś jest herosem, dmuchnięciem podnosi słonia, przekomarza się z wielką żyrafą. Jest jak małe zwierzątko, ciekawy świata i otwarty. Dzieci mogą się z nim utożsamiać. Mariola Fajak-Słomińska: I wrócić do teatru.