WST 2012: Dzień ostatni
Nie kalkuluje się coś ten teatr, nie opłaca. Tylko że ciągnąć te rozliczenia, doszlibyśmy do wniosku, że nic nam się nie opłaca - piszą Wichowska i Soszyński w Dwutygodniku Stronie Kultury.
Dziesięć przedstawień, dziewięć dni, prawie dwadzieścia godzin teatru, dwie paczki papierosów zaoszczędzone - przeliczamy, bo przecież powinniśmy przeliczać. Moglibyśmy doliczyć tu prąd, gaz i wodę. A wydatki? Oczywiście większe. Nie kalkuluje się coś ten teatr, nie opłaca. Tylko że ciągnąc te rozliczenia, doszlibyśmy do wniosku, że nic nam się nie opłaca. Po co w ogóle wstawać? Straszna drożyzna od rana: papierosy, śniadanie, kawa - i tak do wieczora. Życie jest kosztowne.
Także życie społeczne. Zasiłki, przedszkola, stołówki w szkołach, pustostany na garnuszku miasta, parki, szpitale. Wszystko bardzo kosztowne, bardzo nierentowne. Do wszystkiego trzeba dopłacać. A Polska? Strasznie droga impreza: żałoby, obchody, święta, strajki, pomniki, stadiony narodowe. Tyle trzeba uczcić, tylu uhonorować, wybudować tyle trzeba. Polskość to chyba najdroższy pomysł w tym kraju. Proszę sobie wyobrazić, że oto prezydent rezygnuje z 11 listopada, bo się to święto nie kalkuluje. 1 sierpnia? 3 maja? Tyle wydatków, tyle problemów. Kto się zastanawia, ile kosztuje włączenie wszystkich syren o godzinie "W" w Warszawie? Wiadomo, trzeba. Tu nie musimy nikogo przekonywać, nie trzeba ogłaszać protestów, zbierać podpisów, na przykład pod inicjatywą "Matka Boska nie jest produktem".
Wyobraźmy sobie, że z polskiej rekwizytorni narodowej coś znika - bo jest zbyt drogie w obsłudze. Dajmy na to związki kombatanckie czy muzea dziedzictwa. Od razu pojawią się głosy, że każdy z tych elementów jest niezbędny, że bez nich nasza tożsamość nie istnieje. A za nią powinniśmy - uczą nas tego w szkole - zapłacić każdą cenę.
