Artykuły

Efektowne, kostiumowe widowi­sko o kulisach teatru w kilku komediowych odsłonach pokazuje i jego piękno, i brzydotę. Adaptacja opowiadań Czechowa to akt wiary w teatr, w jego siłę i magię. To hi­storie zza kulis - typowe kilka dni z życia prowincjonalnego teatru prze­łomu wieków.

Towarzyskie intrygi, ambicjonal­ne rozgrywki, miłostki, codzienne kłopoty finansowe, zmęczenie nie­pewnym jutrem, tęsknota za domem rodzinnym. Ale też desperacka wia­ra w sens sztuki, bliskie każdemu ar­tyście pragnienie sławy, głębokie po­czucie, że dzięki scenie jest się kimś lepszym. W tym zamkniętym świe­cie zdarzają się sprawy drobne i praw­dziwe dramaty.

Bohaterowie tych historii, ludzie raczej niepiękni i mali, często śmiesz­ni i groteskowi, nierzadko nawet po­krętni i podli, trafiając do teatru, prze­chodzą zaskakującą metamorfozę. To magiczne miejsce w cudowny spo­sób uszlachetnia ich, przydaje im godności i wielkoduszności, popra­wia ich charaktery i upiększa. Teatr ich przyciąga, trwają w nim na prze­kór modom, koniunkturom i czasom.

"Życie człowieka, narodziny i śmierć Czechow obejmuje jednym wielkim oddechem miłości. I dlatego nie ma dla niego rzeczy drobnych i wielkich, wszystko, co ludzkie, jest dla niego ważne..." - pisał we wstępie do tomu opowiadań rosyjskiego pisarza Iwasz­kiewicz. Na ich podstawie powstało pełne nostalgii, ciepła, wzruszające i zabawne przedstawienie.

Spektakl Zbigniewa Zapasiewicza (autorem przekładu jest Jerzy Koenig, a adaptacji Władysław Za­wistowski) opowiada o wszystkich, także tych nieznanych, prowincjo­nalnych artystach.