Nowy Mrożek u Dejmka
Prapremierę swej sztuki "Letni dzień" zastrzegł Sławomir Mrożek dla Królewskiego Teatru Dramatycznego w Sztokholmie. Premiera już się tam odbyła. 17 marca sztuka weszła na sztokholmski afisz. Za kilka dni "Letni dzień" oglądać będziemy w Warszawie. Na scenie Kameralnej Teatru Polskiego, przy Foksal, przedstawienie reżyseruje Kazimierz Dejmek. Scenografia jest dziełem Krzysztofa Pankiewicza, opracowanie muzyczne - Anny Płoszaj.
"Letni dzień" jest sztuką kameralną, trzyosobową. W warszawskim przedstawieniu grają: Magdalena Zawadzka, Jan Englert i Andrzej Łapicki. Akt. 1. Elementy dekoracji są, a raczej - będą takie, jak chciał Mrożek. Ławka. Obok drzewo. Jesteśmy na próbie poprzedzającej generalne, dlatego nie wszystkie dekoracje i kostiumy gotowe. Drzewo, na którym będzie wieszał się Englert, jeszcze nie ma gałęzi, w tle brakuje "słodkich" - jak określił Dejmek - malowideł Pankiewicza, przedstawiających sielski krajobraz, widok na kurort i plażę; trwają dyskusje na temat butów, skarpetek itp.
Ale oto gong. Na scenę wchodzi Nieud - Jan Englert "mężczyzna około trzydziestki, o nijakiej powierzchowności", wyciąga z kieszeni sznur, wchodzi na ławkę, zawiązuje pętle, pociąga sznur kilkakrotnie próbując moc zawiązania. Wchodzi Ud (Andrzej Łapicki) "mężczyzna lat około czterdziestu, o doskonałej powierzchowności. Jasny kremowy garnitur letni, takiż kapelusz, lekka trzcinowa laska. Siada na przeciwległym skraju ławki, patrzy przed siebie, nie zwracając uwagi na Nieuda". Na scenie wszystko dzieje się dokładnie tak, jak zaplanował w didaskaliach Mrożek. Rozpoczyna się monolog Nieuda, a potem dialog między obydwoma mężczyznami. Pojawienie się Damy - Magdalena Zawadzka, "atrakcyjna kobieta nie młodsza jak trzydzieści lat" - stanowi punkt zwrotny w sztuce i kończy I akt. Rzecz cała jest w trzech aktach. Premiera w czwartek, 12 bm.
